از تفکرات غلط تا ترکیب مضحک؛ 5 نقد اساسی به کی روش

به گزارش سرخ نیوز، شکست سنگین ایران برابر انگلیس می‌توانست تلنگری سنگین به ایران و کی روش باشد تا پس از این با اعتماد به نفس بیش از حد و کاذب پا به میدان نگذاریم اما این نتیجه در کنار سبک بازی تیم ملی مبدل به چیزی فراتر از یک درس عبرت شد و شاید حداقل در چند مورد احتیاج به مواخذه و بازنگری اساسی داشته باشیم.

1- سیستم بازی

بعد از اعلام ترکیب اصلی نه فقط انگلیس که شاید تمام فوتبال دوستان متحیر شدند. بدون هیچ سابقه و سنجشی در مهمترین مسابقه ما در جام جهانی، تیم با آرایش سه دفاعه وارد زمین شد. سیستمی که به هماهنگی به شدت بالا خصوصا در خط دفاع احتیاج دارد و حتی استراماچونی که سابقه بازی با این سیستم را در کارنامه خود داشت هفته ها طول کشید تا استقلال را با سیستم سه دفاعه وفق دهد. ناهماهنگی به وجود آمده به علت این تغییر ناگهانی سیستم، حتی روی عملکرد فردی بازیکنان باثباتی مانند مجید حسینی، محمدی و محرمی هم موثر و بیگانگی نفرات ما با شرح وظایفشان بیشترین تاثیر را در ثبت این شکست داشت.

مجید حسینی و احسان حاج صفی

2- منصوریان یا کی روش؟ انگلیس یا العین؟

با عقبه‌ای که از کی روش در اختیار داریم، کسی توقع یک بازی سراسر هجومی از تیم او نداشت. در بهترین حالت منتظر یک پرس منطقه ای و چشم دوختن به اشتباهات حریف، هجومی ترین حالت تیم کی روش است؛ خصوصا در برابر تیم هایی که به وضوح از ایران قدرتمند تر هستند. اما به میدان فرستادن تیم با تعداد زیادی مدافع و هافبک دفاعی آنهم بدون برنامه مشخص، ذهن علاقمندان به فوتبال را به سال 2016 برد؛ جایی که منصوریان هم با همین تفکر و تراکم نفرات دفاعی، فاجعه‌ای مشابه را برای استقلال رقم زد. شاید بتوان آن بازی را به پای نبود 3 هافبک اصلی تیم یا کم تجربگی مربی نوشت، اما از خطای کی روش با 8 سال سابقه حضور در همین تیم ملی، مربیگری در منچستر و رئال و اینچنین اسکواد پر مهره‌ای نمیتوان به سادگی گذشت.

3- آزمون و خطا در جام جهانی ...؟

یکی دیگر از موارد عجیب که در ترکیب تیم ملی مشاهده شد عادت قدیمی کی روش است. تغییر پست بازیکنان. امری که در مورد کی روش هیچ وقت جوابگو نبوده و گویا نخواهد بود. از فرستادن طارمی از نوک حمله به گوشه ها تا بازی دادن به امیری در پست هافبک میانی و اینبار هم عقب کشیدن روزبه چشمی. نکته قابل توجه تر این است که بر خلاف چهار سال قبل که چشمی در برابر مراکش در خط دفاع به کار گرفته شد، اینبار نه در تیم باشگاهی و نه در تیم ملی به هیچ وجه در خط دفاع بازی نکرده بود و حتی در بازی های دوستانه تحت نظر خود کی روش هم به عنوان هافبک به میدان رفته بود.

4- بدترین جایگزین برای بیرانوند

آمادگی یک دروازه بان حتی از دید بزرگترین کارشناسان فوتبال به همان اندازه که مربوط به مسائل فنی است به بحث روحی و روانی نیز مربوط است. امسال بر خلاف دوره های قبلی جام جهانی می‌توان گفت که تقریبا هر چهار دروازه بان ما از نظر فنی باهم همتراز هستند اما سابقه و تجربه بالای بیرانوند همان برگ برنده ای بود که او را به چهارچوب دروازه فرستاد. حسینی سوای کیفیت خوبش بارها ثابت کرده بازیکنی به شدت احساسی است. از سجده شکر به خاطر تساوی با تراکتور تا اشک شوق به خاطر سیو یک پنالتی. به میدان فرستادن او آنهم مقابل انگلیس در شرایطی که عابدزاده و نیازمند تجربه بین المللی بیشتری از او داشتند دیگر تصمیم بحث برانگیز کی روش در این بازی بود.

حسین حسینی و کارلوس کی روش

5- آقای مربی، 45 دقیقه در خواب بودید ...؟

نیمه اول بازی تا نزدیکی دقیقه 20 تحت تاثیر مصدومیت بیرانوند بود و بعد از آنهم انگلیس‌، زمین ایران را مثل کشورهای تحت استعمارش، زیر و رو کرد. اگر عملکرد کنعانی که تحت تاثیر سیستم 3 دفاعه بود فاکتور گرفته شود؛ سایر تعویضی ها (قلی زاده، عزت اللهی، ترابی، آزمون) نسبت به نفرات جایگزین عملکرد کاملا متفاوتی داشتند. حال سوال اینجاست که آیا امکان انجام زودتر این تعویض ها نبود و حتما باید تا برتری مطلق انگلیس به تعویق می‌افتاد؟

بدون ورود به بحث فیکس بودن این نفرات، تفکر برتر انگلیس در زمان تعلل کی روش کار تیم ملی را تمام کرد و از همان ابتدا هم میشد حدس زد سرنوشت این بازی برای ایران تلخ است. حال باید منتظر ماند و دید کی روش میتواند با عبرت گیری از این بازی 2 مسابقه شایسته برابر ولز و آمریکا ارائه دهد یا بازهم با بهانه هایی همچو لو رفتن ترکیب قصد فرار از زیر بار شکست و عدم نتیجه گیری خواهد داشت.