فوتبال ایران، شعارها و قوانین من درآوردی/ یادداشتی در نقد دستورالعمل 30 ماده‌ای فدراسیون فوتبال

فدراسیون فوتبال ایران با تهیه پیش نویس 30 ماده‌ای به دنبال اعمال قوانین جدید و محدودکننده جدیدی است تا بدین طریق مانع از تورم افسار گسیخته فوتبال شود، اقدامی که به نظر می‌رسد به مانند اقدامات قبلی این نهاد احتمالا تنها نتایج معکوس خواهد داشت.
کدخبر (185431) | 07 خرداد 1402 | ساعت 01:18
0 90
فوتبال ایران، شعارها و قوانین من درآوردی/ یادداشتی در نقد دستورالعمل 30 ماده‌ای فدراسیون فوتبال
فدراسیون فوتبال ایران با تهیه پیش نویس 30 ماده‌ای به دنبال اعمال قوانین جدید و محدودکننده جدیدی است تا بدین طریق مانع از تورم افسار گسیخته فوتبال شود، اقدامی که به نظر می‌رسد به مانند اقدامات قبلی این نهاد احتمالا تنها نتایج معکوس خواهد داشت.

سرخ نیوز - انتشار پیش نویس یک دستورالعمل جدید برای فصل 1402-1403 فوتبال ایران طی روزهای گذشته خبرساز شد. دستور العملی 30 بندی که در صورت تایید شدن از سوی مدیران عامل باشگاه‌های لیگ برتر اجرایی خواهد شد. دقت کنید مدیران لیگ برتری و خبری از نمایندگان بازیکنان به عنوان بخش مهمی از جامعه‌ای که تحت تاثیر این تصمیمات قرار خواهند گرفت نیست. به مانند دفعات قبل، باز هم گروهی از عقلای فوتبال ایران دور هم جمع شده‌ و تصمیمی جدید گرفته‌اند. 30 بندی که قطعا برخی از آنها به سود فوتبال ایران خواهد بود، اما برخی از آنها به قدری عجیب و غریب هستند که کلیت این تصمیمات را تحت تاثیر قرار می‌دهند. فدراسیون فوتبال و نهادهای زیر مجموعه‌اش طی سال‌های اخیر با تصمیمات عجیب و غریب در ظاهر به دنبال بهبود وضعیت این فوتبال بوده‌اند، با این حال با تصمیماتی چون سقف بودجه (بدون مکانیزم اجرایی)، سقف قرارداد، ممنوعیت جذب دروازه‌بان خارجی، ممنوعیت جذب بازیکن خارجی، افزایش عجیب و غریب سهمیه بازیکنان زیر 23 سال، محدودیت‌ها در مسیر جذب بازیکن خارجی، خلق سهمیه‌های بی و سر ته سنی و ... خود عامل مشکلات زیادی در این فوتبال بوده‌اند و حال با ژست سوپرمن، به دنبال ممانعت از عقد قراردادهای 40-50 میلیاردی هستند!

مشکل از قوانین است یا مدیران؟

برای یک بار هم که شده با خودتان صادق باشید اساتید. تورم افسار گسیخته فوتبال ایران حاصل مشکلات قانونی بوده یا ضعف و فساد میان مدیران؟ با قوانین این گونه می‌خواهید مدیران را کنترل کنید؟ دست دلال‌ها را کوتاه کنید؟ یک بار مشکلات این فوتبال را با هم و یک جا مرور کنید؛ آیا مشکل از ضعف در قوانین است یا موضوع چیز دیگری است؟ این که 22 سال بعد حرفه‌ای شدن، فوتبال باشگاهی ایران حتی آماتور هم نیست فقط ریشه در قوانین دارد؟ بر فرض با تصویب قوانین جدید، یک سری محدودیت جدید اعمال کردید، آیا ضعف مدیریتی و ساختاری با قوانین این چنینی حل خواهد شد؟ آیا مدیری دیگر به خود اجازه بستن قرارداد 40-50 میلیاردی نخواهد داد و آیا شاهد حضور تیم‌های 1000 میلیاردی در لیگ برتر نخواهیم بود؟ خودتان هم می‌دانید که صرفا یک آزمون و خطای بدون مطالعه جدید را پیش گرفته‌اید.

تکرار الگوی ناموفق خودروسازی در فوتبال

وضعیت بازار خودرو در ایران کم شباهت به وضعیت فوتبال‌مان نیست. به مانند خودروسازی، فوتبال نیز سال‌ها حمایت دولت را پشت خود داشته و به مانند همین صنعت، این حمایت در جایی بوده که نباید. تزریق سرمایه کلان به فوتبال با حضور نهادهای دولتی اتفاق افتاد و وضعیت به گونه‌ای پیش رفت که بخش‌های خصوصی حتی جرات ورود به آن را نکردند. نگاهی به مالکیت تیم‌های لیگ برتری بیندازید و ببینید چند تیم خصوصی داریم. به لیگ یک هم نگاه کنید، پایین‌تر هم بروید؛ وضعیت همین است. این وضعیت دقیقا به دلیل دخالت بدون مطالعه و دوراندیشی از جانب بخش دولتی بوده، امروز هم به مانند همان صنعت خودروسازی، در فوتبال به دنبال خلق قوانین خلق الساعه هستند و تصور می‌کنند تنها با خلق قوانین جدید، تمام مشکلات فوتبال حل خواهد شد؛ زهی خیال باطل. با سبکی که پیش گرفته شده شاهد روزهای تیره‌تری هم خواهیم بود.

فوتبال ایران، شعارها و قوانین من درآوردیاین قوانین را چه کسانی مصوب کرده بودند؟

در این پیش نویس 30 بندی یک سری قوانین موجود به طور کلی دست خوش تغییر شده‌اند. برای مثال لیست بازیکنان یک تیم. مهم‌ترین تغییر در بخش سهمیه‌های سنی است که اتفاقا از جمله موارد مثبت این دستور العمل است. سوال مهم در این باره این است، در زمان کدام رئیس فدراسیون سهمیه 5 بازیکن زیر 23 سال به 9 رسید؟ در زمان کدام رئیس سهمیه زیر 25 سال خلق شد؟ کدام رئیس فدراسیون به سهمیه 30 بازیکن آکادمی افتخار می‌کرد؟ نمی‌شود امروز که تمام این سهمیه‌ها به حداقل رسیده پز مبارزه با فساد داد و از اینکه این قوانین در زمان کدام رئیس و کدام مدیر مصوب شده بود گذشت.

وقتی ترسی از تکرار مکررات نداریم

سابقه‌تان روشن است اساتید. یک روز از خواب بیدار شدید و سهمیه‌های سنی را افزایش دادید و به اسم جوانگرایی تنها به فساد در فوتبال کمک کردید. اینکه مدیر و مربی از بازیکن جوان پول بگیرند و نام وی را در لیست تیم رد کنند و بازیکن حتی در تمرینات نیز حضور نداشته باشد حاصل آن تصمیم بدون مطالعه شما بود. همان طور که یک روز جذب دروازه‌بان خارجی را ممنوع کردید و قیمت دروازه‌بان ایرانی سه برابر شد، همان طور که سهمیه‌های من درآوردی زیر 25 سال و زیر 23 را به تیم‌ها تحکیم کردید و نتیجه آن به جز موارد ذکر شده، رقابت نابرابر با تیم‌هایی آسیایی در رقابت بین‌المللی بود. یک روز با سقف قرارداد برای بازیکنان، بازیکنان درجه دو و سه و همان دلال‌هایی که امروز ژست مبارزه با آنها را گرفته‌اید را میلیاردر کردید و امروز دوباره خواب جدید برای این فوتبال بخت برگشته دیده‌اید. «عدد» هیچ گاه برای شما معنا و مفهوم نداشته و شما در تمام این سال‌ها ثابت کرده‌اید که متخصص تصمیمات «کیلویی» بوده‌اید.

فوتبال گران حاصل تصمیمات چه کسانی بود؟

امروز از رئیس فدراسیون تا کارمند و مشاور درجه چندم آن نهاد از گران شدن فوتبال می‌گویند. لابد هیچ کدام تاثیری در این روند نداشته‌اند و حالا از موضع بالا نگران اضافه شدن صفرهای بی سر و ته به قراردادهای فوتبالیست‌ها هستند. جناب تاج به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال لابد فراموش کرده که در زمان حضورش در سپاهان این تیم با چه مبالغی با بازیکنان قرارداد می‌بست و امروز نگران آن است. جناب خطیر و نصیرزاده هم لابد فراموش کرده‌اند خودشان چه قراردادهایی در استقلال و تراکتور بسته‌اند. جناب تاج؛ شما یکی از عوامل حضور نهادی چون فولاد مبارکه در این فوتبال و سرمایه‌گذاری کلان آن بوده‌اید، آن هم در روزهایی که سایر تیم‌ها به دنبال یافتن ریالی برای هزینه‌کرد جاری خود بودند. لابد اولین قهرمانی سپاهان در لیگ برتر بدون هزینه آنچنانی بوده و آن سه قهرمانی متوالی این تیم هم که بعدها حاصل شد بدون ریخت و پاش! شما خودت یکی از عوامل گرانی این فوتبال هستی آقای تاج! جای قرارداد استقلال و استراماچونی همچنان درد می‌کند آقای خطیر؛ اساتید فعال در تراکتور هم با پرونده‌های متعدد و درخشان خارجی این باشگاه در جایگاه کارشناس، برای فوتبال ایران نسخه پیچیده‌اند.

فوتبال ایران، شعارها و قوانین من درآوردیکدام آسیب شناسی؟ مشغول آزمون خطا بوده و هستید!

در متنی که به ضمیمه این 30 بند منتشر شده از آسیب شناسی گفته شده، درست می‌خوانید، آسیب شناسی! روزی نیست که شاهد از این دست مطالب طنز نباشیم. کدام آسیب شناسی؟ کجا را آسیب شناسی کرده‌اید که بازیکن لژیونر را هم‌تراز بازیکن خارجی کرده‌اید؟ کم قانون من درآوردی فعال در این فوتبال داشته‌ایم که این را هم اضافه کرده‌اید؟ کجای فوتبال حرفه‌ای این اجازه را به فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و کمیته‌هایش می‌دهد که بازیکنان تیم سقوط کرده را با یک شرط خاص آزاد کند؟ سرمایه‌گذاری تیم سقوط کرده چه می‌شود؟ چرا باشگاه سقوط کرده باید ضرر کند و بازیکنش با پرداخت 50 درصد قراردادش در کشوری که تورم سالانه آن قابل محاسبه نیست آزاد شود؟ به چه حقی شما شرط تمدید اتوماتیک روی قرارداد یک بازیکن را به دلخواه باشگاه می‌گذارید؟ لفاظی‌های وابستگانتان دلیل بر رویکرد درست شما نیست اساتید. شما همواره دنبال آزمون خطا بوده‌اید، اگر نتیجه رضایت بخش بود سینه جلو می‌دهید و در غیر این صورت، «کی بود کی بود، من نبودم!». در فوتبالی که اکثر قراردادهای آن غیرشفاف است اصولا چه منبعی برای مطالعه وجود دارد که شما با استناد به آن آسیب شناسی کنید؟

نه حقوق بازیکنان لحاظ شد، نه باشگاه‌ها

نویسنده آن مطلب سفارشی که همواره ذوق در دست داشتن اسناد و مدارک فدراسیون پیش از رسانه‌ای شدن آن را دارد از اتفاقات مثبت گفته! این سبک فدایت شوم‌ها پیش از این هم سابقه داشته و قطعا بار آخر هم نخواهد بود. فدراسیون چه حقی در تصویب این قوانین دارد؟ اصلا فدراسیون فوتبال کجای کار است که این قوانین را مصوب کند؟ این موارد دقیقا از کجا الگوبرداری شده؟ برخی از این بندها را مرور می‌کنیم.
  • انعقاد قرارداد با بازیکن داخلی یا خارجی منوط به موفقیت در تست پزشکی و یا اعطای مجوز اشتغال خواهد بود. در ادامه گفته شده: تبعات ناشی از عدم‌رعایت رویه فوق متوجه امضا‌کنندگان قرارداد است.
مگر پیش از این چگونه بوده؟ چه چیز جدیدی با این بند اضافه کرده‌اید؟ هنوز هم مدیران می‌توانند بدون تست پزشکی اقدام به عقد قرارداد کنند، پیش از این هم عواقبش پای خودشان بوده!
  • درج مبلغ ارزی در قراردادهای اتباع داخلی و پرداخت مالیات توسط باشگاه‌ها ممنوع است
برای بار چندم است که چنین قانونی را در دستور کار قرار داده‌اید؟ راهکار دیگری ندارید؟ هر سال همین موارد را تکرار می‌کنید و عملا راهکار اجرایی جز مواردی که طرفین به اختلاف می‌خورند ندارید. فوتبال ایران، شعارها و قوانین من درآوردی
  • باشگاه‌ها فقط موظف به ادای تعهدات مالی به طرف مقابل نسبت به مواردی هستند که در قرارداد یا الحاقیه‌های به ثبت رسیده در سازمان لیگ فوتبال درج و تصریح شده است.
باز هم راهکاری جز موارد اختلاف دیده نشده، به عبارتی زورتان نمی‌رسد که جلوی زیرمیزی را بگیرید و فقط حرفش را می‌زنید، سقف بودجه هم که در نظر گرفته‌اید، خواهیم دید اساتید همه فن حریف این بار با آپارتمان، حواله خودرو و آهن و سکه چگونه به ریش همه می‌خندند.
  • جمع میزان مزایا و آپشن‌ مندرج در قرارداد نمی‌تواند بیش از 20 درصد مبلغ پایه قرارداد یک فصل در‌نظر گرفته شود.
فرض کنیم باشگاهی بخواهد بر مبنای عملکرد اعضایش سال مالی خود را ببندد. قرارداد برانکو و پرسپولیس یک نمونه آن است؛ این چه شرط مسخره‌ای است که آپشن حداکثر 20 درصد باشد؟ تکلیف جرایم یک شبه چیست؟ لابد برای این بند هم هزار نفر-ساعت آسیب شناسی شده است!
  • در‌صورتی‌که باشگاه چهار حقوق ماهیانه بازیکن یا کادر فنی را در سررسید پرداخت نکند، طرف قرارداد دارای حق فسخ یک‌طرفه قرارداد حتی در طول فصل است. مشروط به اینکه باشگاه بدهکار را با اخطار کتبی 15 روز قبل مطلع کرده باشد.
فوتبال ایران، شعارها و قوانین من درآوردییک بار چند فصل پیش چنین شرطی را گذاشتید و همان سال پشیمان شدید. اگر قانون فیفا را پیاده می‌کنید آنها روی دو ماه چنین حقی به بازیکنان و کادر فنی می‌دهند. اینکه چرا فیفا دو ماه را انتخاب کرده با مطالعه و دلیل بوده، شما چگونه به چهار ماه رسیده‌اید؟ بندی در راستای حمایت از بازیکنان گذاشته‌اید که در نهایت آن هم به سود باشگاه‌ها است!
  • کلیه سرمربیان شاغل در لیگ برتر و لیگ یک، در‌صورت فسخ یک‌طرفه قرارداد خود با باشگاه مجاز به فعالیت در آن رده تا پایان فصل نخواهد بود.
بر فرض باشگاهی طبق همان چهار ماهی که خودتان گفته‌اید اقدام به پرداخت تعهدات خود نکرد. گناه مربی چیست که مجاز به ادامه فعالیت در همان رده نخواهد بود؟ حتما این بند را هم آسیب شناسی کرده‌اید! یک نگاه به لیگ برتر انگلیس بیندازید و ببینید در فوتبال روز جهان چه خبر است و بعد نسخه ایرانیزه بپیچید!
  • بازیکنان ایرانی شاغل در لیگ‌های خارجی نمی‌توانند به‌عنوان بازیکن قرضی در لیگ داخلی فعالیت کنند.
یک مدیر پرنفوذ تابستان سال گذشته دو بازیکن نسیه بدین نحو جذب کرد و حال زور حضرات به آن مدیر نرسیده و کل لیگ برتر را مجازات می‌کنند. مضحک و بدون معنا. فدراسیون چه حقی برای دخالت در موارد این چنینی دارد که چنین شرطی را برای باشگاه‌ها می‌گذارد؟ ادعاهایتان که گوش فلک را کر کرده، اگر توانش را دارید مانع از عقد قراردادهای «نسیه» شوید و برای بدحساب‌ها جریمه بگذارید.
  • بازیکنان ایرانی شاغل در لیگ‌های خارجی که نقل‌و‌انتقال آنها توسط سامانه بین‌المللی TMS صورت می‌گیرد، در‌صورت پیوستن به باشگاه‌های داخلی به‌عنوان سهمیه خارجی تلقی می‌شوند.
TMS همه ما را یاد شاهکارتان در زمان محرومیت بین‌المللی تراکتور از جذب بازیکن می‌اندازد. تمام مسائل طنز این ماجرا به کنار، جذب خارجی در لیگ یک ممنوع است، به عبارتی لژیونرها حق بازی در لیگ یک را نخواهند داشت؟ لابد برای این بند هم یک استثنا خواهید گذاشت!
  • درج بند خرید فسخ یک‌طرفه در قرارداد بازیکنان داخلی ممنوع است و بازیکن نمی‌تواند با قید مبلغی مشخص در قرارداد، ادامه مدت قرارداد را به‌طور یک‌طرفه فسخ کند.

در بندی گفته‌اید که میزان غرامت در صورت فسخ یک طرفه احتمالی می‌تواند در قرارداد شرط شود و در جای دیگر می‌گویید بند فسخ یک طرفه ممنوع است. علت آن چیست؟ شما که تحقیقات و آسیب شناسی کرده‌اید، نتایج را در اختیار رئال مادرید و بارسلونا هم بگذارید تا این باشگاه‌های بخت برگشته و بازیکنان نگون‌بخشتان زیر بار بند فسخ‌های یک میلیارد یورویی نروند!

فوتبال ایران، شعارها و قوانین من درآوردی
  • به‌منظور اطمینان از سلامت نقل‌وانتقال بازیکنان خارجی چنانچه یک بازیکن خارجی به‌جز دلایل پزشکی مورد تایید ایفمارک، در کمتر از 60 درصد از زمان مسابقات شرکت نداشته باشد، به ازای هر بازیکن غیرموثر، یک سهمیه خارجی آن باشگاه برای فصل بعد کسر می‌شود.
تکلیف مصدومیت چیست؟ یعنی مربی و مدیر باشگاه باید ماشین حساب به دست بگیرند و در طول فصل پیوسته در فکر این باشند که چگونه 1620 دقیقه به بازیکن خارجی خود بازی دهند که مبادا یک سهمیه‌شان نپرد؟ یک جا می‌گویید تعداد خارجی‌ها را زیاد کردیم که بازیکن ایرانی ارزان‌تر شود، بازیکن خارجی ارزان‌تر از بازیکن داخلی هم باید 1620 دقیقه بازی کند و اگر نکند یک سهمیه از دست می‌رود. خروجی این بند در طول زمان منجر خواهد شد به گران‌تر شدن بازیکن داخلی و یا کاهش مجدد کیفیت لیگ برتر!
  • درصورت انعقاد قرارداد یک‌ساله بین باشگاه و بازیکن، باشگاه مکلف است با در‌نظر گرفتن شروطی، امکان تمدید یک‌طرفه قرارداد را برای یک فصل دیگر فراهم کند.
یک بار قرارداد سه ساله برای بازیکن زیر 28 سال را الزامی کردید، این بند نسخه جدیدتر آن است! نتیجه‌ آن قانون قرارداد سه ساله را خاطرمان هست، نتیجه این نسخه جدیدتر را هم خواهیم دید!
  • باید این حق برای بازیکن وجود داشته باشد که در‌صورت سقوط تیم به دسته پایین‌تر با پرداخت 50 درصد از اصل قرارداد همان فصل از باشگاه جدا شود.
اگر خواهان جدایی از تیمی هستید، تلاش کنید تا آن تیم سقوط کند، فدراسیون شرایط جدایی شما را فراهم خواهد کرد! باید؟ کدام باید؟ چرا فقط باشگاه سقوط کرده «باید» تاوان سقوطش را بپردازد؟ چرا بازیکنی که همراه با تیم سقوط کرده امتیاز لغو قرارداد را «باید» داشته باشد؟
  • لیست ثبت بازیکنان در لیگ برتر و لیگ یک 33 نفر و بر این اساس مشخص می‌شود: تعداد بازیکنان آزاد 19 نفر، تعداد بازیکنان زیر 23 سال 6 نفر، تعداد بازیکنان زیر 21 سال 6 نفر و اختصاص یک سهمیه 6 نفره برای بازیکنان آکادمی (ثبت شده در رده پایه همان باشگاه) سرباز، قرضی و یا تیم ب فاقد محدودیت سنی.
جای شکرش باقی است که بعد از 22 دوره برگزاری لیگ برتر مسئولین فوتبال متوجه شدند که بازیکن قرضی الزاما نباید در لیست تیم باقی بماند، هر چند که اساتید با میکس سمی آن با بازیکنان آکادمی، سرباز و تیم ب باز هم یک نوآوری در سطح جهانی داشته‌اند. فوتبال ایران، شعارها و قوانین من درآوردیباید به این سوال پاسخ دهید اساتید؛ چه کسی سهمیه سنی زیر 23 را از 5 به 9 رساند و شعارش چه بود؟ در زمان کدام مدیر فدراسیون سهمیه آکادمی به 30 بازیکن رسید و هدف چه بود؟ نتیجه چه شد؟ سهمیه سنی خلق‌الساعه زیر 25 سال ایده کدام اتاق فکر بود؟ اگر بد بود چرا اضافه کردید؟ سهمیه آزاد را به 19 بازیکن محدود کرده‌اید که چه چیزی را نشان دهید؟ این 19 و 6 از کجا الگو گرفته شده؟ ای اف سی که روی 30 بازیکن با سهمیه سنی آزاد تمرکز دارد، یوفا و توابعش روی 25 بازیکن و سهمیه‌های سنی زیر 21 سال؛ الگوی شما کجا بوده؟ از 63 بازیکن به 37 بازیکن رسیده‌اید. این اعداد چه زمانی برای شما معنادار خواهند بود و تا چه زمانی با این اعداد و ارقام بازی خواهید کرد؟ 22 دوره برگزاری لیگ برتر برایتان کافی نبوده که به یک جمع‌بندی برسید؟ حتما در اینجا هم کار مطالعاتی کرده‌اید!

فوتبال دولتی، قوانین من درآوردی؛ همچنان حرفی از کپی رایت و حق پخش نیست

عقلای فوتبال ایران دور هم نشسته‌اند و حاصل آن قوانین جدید بوده تا بدین طریق مانع از تورم فوتبال شوند. تا زمانی که پول بی حساب و کتاب دولتی در این فوتبال باشد همین آش است و همین کاسه؛ تورم سالانه کشور هر چه قدر باشد فوتبال با ضریبی بیشتر از آن گران‌تر خواهد شد، چرا که منابع نامتناهی پشت آن است. فوتبال ارزان می‌خواهید؟ حمایت دولتی را از آن قطع کنید، نه این که فولاد مبارکه، فولاد خوزستان، صنایع مس، معدن گل‌گهر و ... را به عنوان بخش خصوصی معرفی کنید. 22 دوره لیگ حرفه‌ای را برگزار کرده‌اید و هنوز نتوانسته‌اید حق پخش و کپی رایت آن را عملیاتی کنید. تا زمانی که منابع ورودی باشگاه‌ها این موارد نباشد و پول خارج از فوتبال به آن تزریق شود، این تورم وجود خواهد داشت و هیچ دستورالعمل، توافق و قانونی نمی‌تواند مانع آن شود. متخلفین فوتبال هم مشخص هستند، آن مدیری که با بازیکن 500 میلیونی قرارداد چند میلیاردی و با بازیکن معمولی قرارداد 25 میلیاردی بسته معرف حضور همه است. آن باشگاهی که بدون حساب و کتاب خارجی به درد نخور گرفته هم مشخص است. اگر خیلی نگران بیت‌المال هستید دنبال محاکمه آن مدیران باشید نه دنبال شو و نمایش با دستورالعمل‌هایی که مرغ پخته را هم به خنده می‌اندازد.

فوتبال ایران، شعارها و قوانین من درآوردیمکانیزم اجرایی قوانین عجیب و غریبتان چیست؟

در روزهای بعد از کرونا سازمان لیگ برتر نه اسامی بازیکنان تیم‌ها را منتشر کرد و نه اطلاعات بازی‌ها به طور رسمی منتشر شد. هنوز هم سازمان لیگ با قطعیت محرومیت و تعداد کارت‌های بازیکنان را اعلام نمی‌کند. سازمان لیگ همان نهادی است که نقش پررنگی در صدور کارت بازی بازیکن گابنی گل‌گهر و حواشی بعد از آن داشت. در فصل جدید هم هر هفته شاهد دقیقه‌شماری و محاسبه درصد بازی بازیکنان خارجی خواهیم بود و باز هم سازمان لیگ بازوی اجرایی است. حجم حواشی ناشی از آن از همین حالا قابل پیش بینی است. سابق بر این هم دیدیم چگونه سقف قرارداد و بودجه را محاسبه کردید و یادمان هست چگونه ناظر بر رفتار باشگاه‌ها بودید. هنوز هم راهکاری برای کنترل پرداختی خارج از قرارداد و زیرمیزی ندارید و جالب‌تر آنکه حتی جریمه‌ای ولو نمایشی هم برای آن در نظر نگرفته‌اید. ببینیم امسال چه گلی بر سر این فوتبال خواهید زد.

شعارهای بی‌پایان، وعده‌های بی‌اساس؛ نتیجه را خواهیم دید!

شعار، شعار، شعار. راز موفقیت گویا در شعار دادن تعریف شده و بس، مدیران فوتبال ایران شعار دادن را سرلوحه کار خود قرار داده‌اند و بر آن نیز اصرار هستند. با یک سری شعار و آسیب شناسی‌های تخیلی مشکلی از این فوتبال حل نخواهد شد. نه منابع مالی ورودی باشگاه‌ها مشخص است، نه راهی برای جلوگیری از پرداخت‌های خارج از قرارداد. با یک سری بند و تبصره شعاری که بخش زیادی از آن‌ها صرفا ضرر است این فوتبال ارزان نخواهد شد. اگر قرار بر اجرایی شدن این موارد بود تلاش‌های قبلی‌تان به جایی می‌رسید دوستان، برای یک بار هم که شده سرتان را از زیر برف بیرون بیاورید. پدرام محمدزاده

افزودن دیدگاه

دیدگاه کاربران

دیدگاهی ثبت نشده است.
در حال دریافت...
وبگردی
هادی چوپان
سامسون داودا
وسلی ویسرز
آرنلود کلاسیک 2024
سرخ‌نیوز گردی
شما آفلاین هستید...