بلاتکلیفی سرخابیها زیر سایه سنگین اختلافات
در صورت ادامه اختلاف سازمان خصوصی سازی با وزارت ورزش، دو باشگاه پرسپولیس و استقلال بیشتر از پیش صدمه خواهند دید.
در صورت ادامه اختلاف سازمان خصوصی سازی با وزارت ورزش، دو باشگاه پرسپولیس و استقلال بیشتر از پیش صدمه خواهند دید.
به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، برای دومین بار طی یک ماه گذشته انتخاب اعضای هیأت مدیره پرسپولیس و استقلال به تعویق افتاد تا اختلاف وزارت ورزش و سازمان خصوصیسازی بالا بگیرد.
در ابتدا قرار بود این اتفاق در سی ام اردیبهشت سال جاری رخ دهد که با مخالفت مسئولان وزارت ورزش، این مسئله انجام نگرفت. حتی دعوتنامه برگزاری مجمع دو باشگاه منتشر شد، اما معاون وزیر با غیرقانونی خواندن اظهارات سازمان خصوصیسازی در خصوص مالکیت پرسپولیس و استقلال، اعلام کرد که در توافقی که دو وزارتخانه ورزش و اقتصاد قبل از انتشار آگهی داشتهاند، به دلیل به در پیش بودن هفته های پایانی لیگ برتر و جام حذفی، موضوع تغییر هیات مدیره دو باشگاه به پایان مسابقات موکول شده است.
بلاتکلیفی پرسپولیس و استقلال
صبح امروز مجمع باشگاه استقلال در وزارت ورزش برگزار شد، اما باز هم خبری از تغییرات مدیریتی نبود و آن طور که گفته شد در جلسه عصر سرخ ها که با حضور رئیس سازمان خصوصیسازی و نمایندگان وزارت دادگستری و وزارت ورزش در باشگاه پرسپولیس برگزار میشود هم تصمیمی در این باره گرفته نخواهد شد.
قرار است یکشنبه هفته آینده، اعضای جدید هیات مدیره سرخابی انتخاب و معرفی گردد. بی شک همان طور که تعجیل سازمان خصوصیسازی برای تغییرات مدیریتی در کوران مسابقات تصمیم اشتباهی بود، به تعویق انداختن آن در زمان کنونی از سوی وزارت ورزش امری نادرست است که میتواند به دو باشگاه لطمه بزند. چرا که طولانی تر شدن این ماجرا می تواند روند برنامه های دو باشگاه را مختل کند.
مسئله اصلی اینجاست که یک باشگاه مدیرعامل ندارد و با سرپرست موقت اداره میشود و دیگری در ماندن مدیرعاملاش ابهام وجود دارد! حجت کریمی که پس از جدایی فتح الله زاده امورات استقلال را در دست گرفته، آیا آن قدر اختیارات دارد که برای این تیم تصمیم بگیرد؟ از طرفی حالا که بحث بازنشستگی رضا درویش در پرسپولیس مطرح است و او نمیداند ماندنی است یا رفتنی، چقدر میتواند روی اهدافش برنامه ریزی کند؟
عقب افتادن پرسپولیس و استقلال از رقبا
این مسئله حتی نگرانیهایی را برای بازیکنان پرسپولیس ایجاد کرده است و برخی از آنها در گفتوگوهای اخیر خود، به حفظ ثبات در باشگاه تاکید داشته و خواهان ادامه حضور رضا درویش شدند. واقعیت این است که تا وقتی تکلیف مدیریت دو باشگاه مشخص نشود، آن ها نمی توانند برای بستن تیم در فصل آینده تمرکز کنند.
این مسئله هرچه بیشتر ادامه پیدا کند، به ضرر دو باشگاه است؛ چرا که رقبای آنها از همین الان و قبل از آغاز رسمی فصل نقل و انتقالات، در پی بستن تیم فصل آینده خود هستند. این باعث شده تا بازیکنان دو باشگاه به نوعی در بلاتکلیفی قرار داشته باشند و ممکن است برخی از آنها به خاطر این شرایط تصمیم به جدایی بگیرند.
یارکشی وزارت ورزش؟
مسئله مهم بعدی، بحث اختلاف سازمان خصوصیسازی با وزارت ورزش است که اگر ادامه پیدا کند میتواند به دو باشگاه صدمه بزند. با اینکه وزارت ورزش خود را مشتاق به خصوصیسازی نشان داده اما ظواهر امر اینگونه نشان نمیدهد و نه تنها هنوز بخش زیادی از سهام دو باشگاه به این وزارتخانه تعلق دارد، که هیچ هماهنگی بین دو نهاد دیده نمی شود.
وزارت ورزش و سازمان خصوصی سازی حتی در سادهترین مسائل هم دچار اختلاف هستند. بدتر از همه اینکه شاهد نوعی یارکشی بین وزارت ورزش و سازمان خصوصی سازی هستیم؛ به طوری که پس از استوری روز گذشته حسین قربانزاده مبنی بر برگزاری مجمع دو باشگاه، شاهد حمله برخی از اعضای پرسپولیس و استقلال به رئیس سازمان خصوصی سازی بودیم.
البته این رفتارها بیشتر از آن که جنبه حمایتی برای پرسپولیس و استقلال یا وزارت ورزش را داشته باشد، نوعی دست و پا زدن از سوی مسئولین دو باشگاه برای حفظ صندلی است!
دود اختلافات در چشم سرخابی ها
هر چه که هست، اختلاف سازمان خصوصیسازی و وزارت ورزش تبعات خوبی برای دو باشگاه ندارد و میتواند پرسپولیس و استقلال را با مشکلات جدیدی مواجه کند؛ خصوصا با آن تجربه تلخی که پرسپولیس از واگذاری سهام به بخشی خصوصی در گذشته دارد.
سالها پیش، سازمان تربیت بدنی تصمیم گرفت پرسپولیس را به وزارت معادن و فلزات واگذار کند که با این اتفاق، شرایط مالی سرخپوشان پایتخت در دهه ۷۰ بهبود یافت و آن ها توانستند چند قهرمانی در لیگ کسب کنند. اما در اواخر سال ۷۹، مالکیت پرسپولیس به حوزه هنری سازمان تبليغات اسلامی سپرده شد و پس از مدتی هم سازمان تربیت بدنی خواهان پس گرفتن باشگاه شد که این سبب اختلافاتی در سطح مدیریتی شد، به طوری که در مقطعی پرسپولیس همزمان با دو مدیر یعنی علی پروین و علی میرزایی اداره می شد. این تنش ها لطمه زیادی به تیم زد و باعث چند دسته شدن بازیکنان گردید.
پرسپولیس در سال های ابتدایی دهه ۸۰ در آتش طمع مدیرانی که برای سهامش دندان تیز کرده بودند، سوخت و سال ها طول کشید تا دوباره سرپا شود. اگر قرار است خصوصیسازی هم عاقبتی این چنین داشته باشد، همان بهتر که هرگز این اتفاق نیفتد!
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران