خاطرات خبرنگاران از سفر با نیوکاسل / جت شخصی تیم برای لیدی گاگا طراحی شده بود!

به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، آلن پاردو میدانست که چطور سفر نیوکاسل یونایتد به اروپا را به یک سفر سرگرم کننده تبدیل کند. این کار شامل تخت دو نفره لیدی گاگا و فضای بار مانندی در جت باشگاه بود!

کمتر طرفداری از پاردو به خاطر رساندن تیم نیوکاسل به مقام پنجم در فصل 2011-2012 و رساندن این تیم به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در سال بعد، تشکر کرده است. نیوکاسل در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، به دست تیم بنفیکا از دور مسابقات حذف شد. این مسابقات، یک برنامه تور کامل برای این تیم بود و آنها بازی هایی در آتن، بوردو، بروژ، مادیرا، مسکو و خارویو برگزار کردند.

پاردو می دانست که چطور خبرنگاران را راضی نگه دارد و مقداری پول اضافی هم برای باشگاه بدست بیاورد. او در این سفرها، صندلی هایی را در جت چارتر خصوصی باشگاه، به خبرنگاران اختصاص داده بود. در راه خارکف، باشگاه با گرفتن هواپیمایی که به طور ویژه برای تور جهانی لیدی گاگا آماده شده بود و خود گاگا هم از آن استفاده کرده بود، سنگ تمام گذاشت.

در این هواپیما خبری از این نبود که برای رفتن به قسمت فرست کلاس، به چپ بروید و برای رفتن به قسمت سکند کلاس به راست بپیچید. بازیکنان و خبرنگاران وارد هواپیما شدند و ... یک کابین خصوصی بزرگ که با یک تخت دو نفره و آینه کامل شده بود، در آنجا وجود داشت. در مورد اینکه چه کسی این اتاق مجلل را برای پرواز پنج ساعته در اختیار خواهد داشت، شوخی و خنده های زیادی شد.

پرواز سرگرم کننده نیوکاسل ؛ بازی کامپیوتری و آواز!

پرواز باشگاه نیوکاسل خیلی سرگرم کننده بود. در هواپیما، میزهای چهار نفره چیده شده بود. خبرنگاران با چیک تیوته، هافبک نیوکاسل، بازی های کامپیوتری کردند. بازیکنان دیگر هم سر بازی Uno با هم می جنگیدند و شخصیت واقعی شان را نشان می دادند.

قسمت جالب سفر، جایی بود که یوناس گوتیرز در پرواز برگشت به خانه، بعد از پیروزی 1-0 مقابل متالیست خارویک، حوصله اش سر رفت و موسیقی محلی آرژانتینی را اجرا کرد. یوناس آهنگ را با صدای بلند پخش کرد، همراه با ریتم روی میز کوبید و با صدای بلند آواز خواند. ساعت 3 صبح بود، اما کسی قرار نبود بخوابد!

درک لامبیاس، دست راست مایک اشلی، یک بار در مسکو آنقدر مشروبات الکلی به همه داد که چند نفر، از جمله یکی از مقامات باشگاه، در ساعت 4 صبح در میدان سرخ مسکو، در حالی که پلیس داشت تماشا می کرد، به تقلید از رژه هایی که در اتحاد جماهیر شوروی کمونیستی در دوران کودکی دیده بودند، رژه نظامی رفتند.

اما خماری روز بعد آنها، به اندازه خماری همکاری که شب بعد در کیف ودکا می نوشید و نیاز به کمک پزشک باشگاه پیدا کرد، نبود. حال او انقدر بد شد که در نهایت، یکی از همکارانش در نیوکاسل مجبور شد که بازی را از روی تلویزیون گزارش کند!
این سفر همان سفری بود که در رقابت‌های یورو، یکی از خبرنگاران به طور ناخواسته باعث مصدومیت یکی از بازیکنان شد. او در حال بازی تنیس با دوست همیشگی اش بود که یکی از بازیکنان نیوکاسل، برای بازی کردن به زمین تنیس آمد، ولی از بازی تنیس خودش اخراج شد. آنها این بازیکن را به یک بازی دو نفره دعوت کردند و او هم قبول کرد و رقابت شدیدی شکل گرفت.

وقتی آنها برای سفر چهارشنبه صبح به فرودگاه رفتند، این بازیکن لبخندی زد و با انگشتش به این خبرنگار اشاره کرد که: «شششش». به این معنا که اشارهای به بازی تنیس نکند.

وقتی که پاردو، فهرست آسیب‌دیدگان تیم را بررسی کرد، این بازیکن (که بهتر است نامش برده نشود) در لیست بود، چون ساق پایش آسیب دیده و آتل بسته بود! مطمئناً بازی تنیس آخر شب، به بهبود آسیب دیدگی اش کمکی نکرده بود!

لحظات ناخوشایند خبرنگاران در پرواز با تیم نیوکاسل

لحظات ناخوشایندی هم برای خبرنگاران در این سفر با جت باشگاه وجود داشت. به خصوص وقتی که بازیکنان، مقاله هایی که آنها بعد از باخت منتشر کرده بودند را می دیدند.

کابوس دیگر برای خبرنگاران، سوار شدن به هواپیما بود. بازیکنان همیشه در جلو می نشستند و خبرنگاران در عقب. آنها بخاطر تأخیری که در حرکت هواپیما ایجاد کرده بودند و همچنین مقالاتی که نوشته بودند، در جواب سلام محترمانه شان، با بداخلاقی بازیکنان روبرو می شدند.

عبور از کنار صندلی کریگ بلیمی، همیشه خطرناک بود، به خصوص اگر اخیراً بحث و جدلی ایجاد شده بود که باید گزارش میشد. بنا به موقعیت، او می گفت:«سایمون برد... چرا روزنامه نگار شدی؟» یا «سلام کریگ، از دیدنت خوشحالم».