مروری بر نمایش حیرت انگیز سرخ‌ها در دوحه / پرسپولیس الدحیل را چگونه شکست داد؟

به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، در دیداری از هفته دوم لیگ قهرمانان آسیا، پرسپولیس مقابل الدحیل قرار گرفت و این تیم قطری را با تک گل امید عالیشاه شکست داد تا خاطره تلخ شکست خانگی در هفته اول این رقابت‌ها را تا حدود زیادی فراموش کند.

با این حال آنچه در این دیدار بیشتر از برد و سه امتیاز به چشم آمد، نمایش چشم نواز شاگردان یحیی گل محمدی در زمین هموار ورزشگاه عبدالله بن خلیفه دوحه بود.

بازی روان پرسپولیس به خصوص در میانه میدان بار دیگر یادآور این نکته بود که زمین چمن هموار تا چه حد در کیفیت بازی یک تیم می‌تواند تاثیرگذار باشد و صد افسوس که چنین پدیده‌ای به ندرت در فوتبال ایران دیده می‌شود.

اما پرسپولیس چگونه الدحیل را شکست داد؟ با این گزارش همراه ما باشید.

پرس از بالا

مطابق معمول، پرسپولیس این بازی را با آرایش 2-4-4 آغاز کرد. برخلاف بازی با النصر، سرخ‌ها رویکردی کاملا تهاجمی در این بازی داشتند و پرس از بالا در دستور کار شاگردان گل‌محمدی بود. اگر شهاب زاهدی را فاکتور بگیریم، سایر بازیکنان تهاجمی پرسپولیس حضور فعالی در یک سوم تدافعی الدحیل داشتند.

تصویری که مشاهده می‌کنید، هیث مپ تنها 4 بازیکن پرسپولیس (سروش رفیعی، سعید صادقی، امید عالیشاه و یاسین سلمانی) در طول بازی با الدحیل است، تصویری که به خوبی نشان دهنده حضور فعال این بازیکن در یک سوم تدافعی الدحیل و پرس از بالای این بازیکنان است. فشاری که این بازیکنان روی خط دفاعی الدحیل می‌گذاشتند عملا ارتباط خط دفاعی و هافبک الدحیل را از بازی خارج کرده بود و در جریان بازی نیز شاهد این بودیم که عاصم مادیبو و کریم بوضیاف دو هافبک میانی الدحیل کاملا از جریان بازی خارج بودند.

بدون اشتباه در دفاع

در نیمه تدافعی نیز پرسپولیس یک روز بدون اشتباه را پشت سرگذاشت. پنج عضو تدافعی ترکیب پرسپولیس (پورعلی گنجی، کنعانی‌زادگان، اسماعیلی‌فر، نعمتی و ریگی) در فاز تدافعی هیچ اشتباه تاثیرگذاری نداشتند و در جریان بازی کاملا موثر ظاهر شدند. آمار دقت پاس برای این بازیکنان در این بازی به شرح زیر بوده:

- مسعود ریگی: 93.9%
- علی نعمتی: 91.4%
- دانیال اسماعیلی‌فر: 87.7%
- مرتضی پورعلی‌گنجی: 86.9%
- محمدحسین کنعانی‌زادگان: 83.6%

در واقع بازیکنان پرسپولیس در جریان این بازی به خوبی توجیه شده بودند که هر گونه اشتباهی مقابل بازیکنانی چون کوتینیو و اولونگا بهای گزافی برای‌شان خواهد داشت و مسئولیت‌پذیری بالای بازیکنان در خط دفاعی در جریان این بازی کاملا مشهود بود.

جایگزین‌هایی که درخشیدند

در غیاب امیری و ترابی مصدوم و سرلک محروم، سروش رفیعی، امید عالیشاه و یاسین سلمانی به ترکیب پرسپولیس اضافه شدند. رفیعی با مسئولیت متفاوت‌تری نسبت به سرلک در خط میانی به کار گرفته شد و بازی فانتزی او روی زمین چمن هموار کاملا به چشم آمد. سروش در میانه میدان همه کار کرد و یکی از موثرترین بازیکنان ترکیب پرسپولیس بود اما در بازی با الدحیل، توانایی وی در کارهای دفاعی و توفیق وی در دوئل با کوتینو در این بازی نیز مشهود بود، عملکردی که در بازی رفیعی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.

امید عالیشاه نیز بعد از مدت‌ها در پست وینگر چپ به میدان رفت. کاپیتان سرخ‌ها درخشان‌ترین بازی‌های خود را در این پست به نمایش گذاشته، از زمان آغاز درخشش در راه‌آهن تا دوران حضورش در پرسپولیس تحت هدایت برانکو. از زمان اضافه شدن مهدی ترابی به ترکیب پرسپولیس، عالیشاه تقریبا در هر پستی به میدان رفته به جز وینگر چپ. بازی با الدحیل برای عالیشاهی که از ترکیب اصلی پرسپولیس دور شده بود یک فرصت مناسب برای نمایش توانایی‌هایش محسوب می‌شد و او از این فرصت به بهترین شکل استفاده کرد.

ئر خط حمله نیز یاسین سلمانی زوج شهاب زاهدی بود. او در غیاب وحید امیری این نقش را برعهده داشت. او در سپاهان متهم به تنبلی در زمین بود اما در این بازی چنین خلاف این را نشان داد و بدشانس بود که شلیک تماشایی‌اش تبدیل به گل نشد. با وجود اینکه به نظر می‌رسد سلمانی در خط میانی می‌تواند از نظر فردی درخشش بیشتری داشته باشد اما این میل او به بازی کردن در پستی که پست تخصصی وی محسوب نمی‌شود، نشان از انگیزه بالای وی برای اثبات توانایی‌هایش دارد.

این سه بازیکن کار گل‌محمدی در انتخاب 11 بازیکن اصلی در روزهای پیش رو را قطعا دشوار خواهند کرد.

تلاش برای اثبات یک نکته بدیهی

پرسپولیس مقابل الدحیل کاملا روی زمین بازی کرد، دو هفته بعد از نمایش نه چندان خوب در ورزشگاه آزادی، مقابل النصر. انگیزه بالای پرسپولیسی‌ها برای اثبات تاثیر منفی چمن ورزشگاه آزادی در آن بازی در بازی با الدحیل کاملا محسوس بود و از همان دقیقه اول مشخص بود که بازیکنان پرسپولیس در کنار تلاش برای کسب سه امتیاز، به دنبال ثابت کردن تاثیر کیفیت زمین در کیفیت فوتبال‌شان هستند، کیفیتی که با زیرساخت‌های فوتبال ایران تقریبا غیر قابل ارائه است!