جام جهانی 2022 / این شوکهای متوالی حال جام را میگیرد؟
بازی های جام جهانی 2022 در قطر پیگیری می شود و هر بازی برای علاقمندان به فوتبال، سورپرایز خاص خود را دارد.
بازی های جام جهانی 2022 در قطر پیگیری می شود و هر بازی برای علاقمندان به فوتبال، سورپرایز خاص خود را دارد.
هفته آغازین جام جهانی 2022 بسیار پیچیده و به طور کلی توصیف آن دشوار بود. تعداد نگران کنندهای از تساویهای بدون گل و چند برد مهلک توسط انگلیس و اسپانیا ثبت شد اما به یادماندنیترین لحظات جام تاکنون دو شگفتی حقیقی جام بودند که هر دو ماهیت مشابهی دارند. عربستان سعودی و ژاپن به ترتیب 2-1 از آرژانتین و آلمان را شکست دادند در حالیکه هر دو در نیمه اول 1-0 شکست خورده بودند. بی شک اینها افسانهای ترین نتایج تاریخ دو کشور در جامجهانی است. ببینید؛ آرژانتین ۱ عربستان ۲ ببینید؛ آلمان ۱ ژاپن ۲ این نتایج به طور ناگزیر باعث ایجاد بحث در مورد بزرگترین شوکهای تاریخ جام جهانی شده است. بازیهای به یادماندنی و ثبت شدهای که همان ابتدا به ذهن متبادر میشود احتمالا سنگال در برابر فرانسه در سال 2002، کامرون در برابر آرژانتین در سال 1990، آمریکا در برابر انگلیس در سال 1950 است اما شاید یک سوال بزرگتر نیز وجود داشته باشد: آیا چندین شوک واقعا برای یک تورنمنت خوب است؟ فوتبال و به طور کلی جام جهانی برای شوک ساخته شده است. وضعیت فوتبال به عنوان ورزش کمامتیاز به این معناست که کیفیت لزوماً به نتایج خوب تبدیل نمیشود. البته ما همیشه این را میدانستیم اما در دورانی که کیفیت موقعیتهای گلزنی و احتمال به ثمر رسیدن آنها حرف اول را میزند، ژاپن و عربستان هر دو در این زمینه عملکرد ضعیفی داشتند اگرچه این مساله چیزی از ارزش کار آنها کم نمیکند. مرحله حذفی طبق ماهیت خود، امکان ایجاد شوک را فراهم میکند. اما از آنجایی که مرحله گروهی نیز در یک دوره کوتاه و با انجام سه بازی برگزار می شود، میتوان از آن نتایج متفاوتی بدست آورد. اگر قرار بود رقابت اصلی در طول سه بازی تعیین شود، بد نیست با یک مثال ببینیم که در فوتبال باشگاهی چه اتفاقی میافتد. برای مثال آرسنال که در حال حاضر صدرنشین لیگ برتر است، فصل گذشته را با سه شکست متوالی آغاز کرد. با این حال سه بازی برای مرحله گروهی جام جهانی مناسب است. این به یک تیم بزرگ اجازه می دهد تا یک بار توسط یک تیم ضعیف بدون اینکه منجر به حذف آنها از رقابتها شود، شکست بخورد. به عنوان مثال اسپانیا پس از شکست 1-0 مقابل سوئیس در اولین بازی خود در جام جهانی 2010، خودش را جمع و جور کرد و در نهایت به قهرمانی این رقابتها رسید. چنین حالتی بهترین گزینه برای هواداران فوتبالی است که پیش از شروع جام جهانی برای تماشای رقابت دو تیم مدعی در مرحله حذفی لحظه شماری میکنند. لازم به یادآوری است که شوکها به طور کلی به دو شکل مختلف پدید میآیند. معمولا شوکهای فوتبال دارای نتایج خفیف است که در بهترین حالت از استفاده بهتر تیم ضعیفتر از موقعیتهای اندک گلزنی خود حاصل میشود و در حالت دیگر احتمالا دفاع اتوبوسی تیم ضعیفتر جواب داده و یک ضدحمله کار غول را ساخته است. شاید تماشای دو تیم با دو سبک مختلف بتواند جالب باشد اما دیدن بازی دو تیم دفاعی اصلا دوستداشتنی نخواهد بود. متأسفانه در فوتبال به ندرت پیش میآید که تیم ضعیفتر با برتری کامل در بازی، بتواند بر یک تیم بزرگ چیره شود. بهترین مثال از چنین رقابتی در همین جام جهانی میتواند به نمایش عالی کانادا مقابل بلژیک برگردد که در نهایت تیم جوان کانادا شکست خورد. به نوعی تیمهای بزرگ اغلب موفق به یافتن راهی برای بردن میشوند. هنگامی که در یک دوره از جام جهانی یک مرحله گروهی بسیار دراماتیک بوجود میاید، با سقوط چندین تیم مدعی و بازگشت بسیاری از بازیکنان محبوب، مرحله حذفی کسلکنندهای رقم میخورد. جام جهانی 2002 نمونه خوبی است. دو تیم مدعی مسابقات یعنی فرانسه و آرژانتین، هر دو در مرحله گروهی حذف شدند. پرتغال نیز همین سرنوشت را داشت، در حالی که ایتالیا از گروه خود صعود کرد اما سپس در دور دوم شکست خورد. جام عجیبی بود چراکه تنها چهار تیم از هشت تیم مدعی مسابقات، به مرحله یک چهارم نهایی رسیدند؛ برزیل، انگلیس، آلمان و اسپانیا. در آن دوره نبرد غولها در مراحل حذفی تنها به دو بازی خلاصه شد: برزیل 2-1 انگلیس در مرحله یک چهارم نهایی و برزیل 2-0 آلمان در فینال. نکته قابل توجه این است که این دو تنها دو بازی از هفت مسابقه حذفی بودند که بیش از یک گل در آنها رد و بدل شد. پنج نتیجه دیگر که همگی شامل یک تیم متوسط یا ضعیف بود، با نتایج مشابه یک بر صفر به پایان رسید. واضح است که این تیمها پویایی نداشتند، اما در عوض مشخصه آنها این بود که در حالت دفاعی عملکرد خوبی داشتند. در جام جهانی 2006 همه چیز متضاد بود. همین حالا خودتان میتوانید چیزهای زیادی از مرحله گروهی به یاد بیاورید؟ احتمالا نه. از 9 تیم جذاب، هفت تیم به یک هشت تیم نهایی راه یافتند. دو استثناء اسپانیا و هلند بودند که در دور دوم توسط دیگر مدعیان حذف شدند. البته شاید کمی قابل پیش بینی بود. اما از آن زمان به بعد، ما آرژانتین را داشتیم که علیرغم ترکیب درخشانش نتوانست آلمان را شکست دهد، زین الدین زیدان را مقابل برزیل داشتیم، معجزه فابیو گروسو را مقابل آلمان داشتیم و البته فینالی داشتیم که یک درام بی نظیر بود. ماهیت نامنظم فوتبال بین المللی به این معنی است که وضعیت آن با بازی باشگاهی متفاوت است. رقابتهای مداوم بین تیمهای برتر اروپا، لیگ قهرمانان اروپا را خستهکننده و تکراری میکند، و هیچ چیز بهتر از این نیست که تیمی مانند ویارئال برای رسیدن به نیمه نهایی بجنگد، داستانی با احساس خوب ارائه کند و ما را از مسابقهای که خیلیها دیدهایم، نجات دهد. اما در سطح بینالمللی، ما هر دو سال یک فرصت برای رویارویی تیمهای بزرگ اروپایی با یکدیگر و تنها هر چهار سال یک فرصت برای تقابل آرژانتین و برزیل با بهترینهای اروپا داریم. حذف زودهنگام غولها هیجان کوتاهمدتی را ایجاد میکند اما بعداً همه چیز را به خطر میاندازد. در نهایت مهمترین شاخص و اولیت عملکرد است و کسی نمیتواند آن را زیر سوال ببرد. به عنوان مثال بلژیک مقابل مراکش بسیار ضعیف بود و خوش شانس بود که کانادا را شکست داد و البته با شایستگی به مراکش باخت. اگر یک تیم بزرگ به دلیل بی کفایتی خود، ویران میشود، بهتر است در طول جام ما با یک تیم شرور و جاه طلب همراه باشیم.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران