جام جهانی 2022 / برزیل و احتمال تکرار یک ناکامی تاریخی
با توجه به عملکرد برزیلی ها در مرحله گروهی جام جهانی، این سوال مطرح می شود که آیا شکستهای روانی و تاکتیکی دوباره به سراغ برزیل میآید؟
با توجه به عملکرد برزیلی ها در مرحله گروهی جام جهانی، این سوال مطرح می شود که آیا شکستهای روانی و تاکتیکی دوباره به سراغ برزیل میآید؟
به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، درباره بازگشت برزیل، اجماع کاملی وجود دارد. گذشت 20 سال از آخرین قهرمانی در جام جهانی اگرچه برای همه کشورهای دنیا عادی محسوب میشود اما برای برزیل این یک فاجعه تمام عیار است. حالا این کشور آماده است تا یکبار دیگر برای قهرمانی بجنگد و طبق همان اجماع، این تیم محبوبترین مدعی قهرمانی است. حقیقتا برزیل از نظر کیفیت تک تک بازیکنان نسبت به نسخههای اخیر خودش وضعیت بهتری دارد و اساساً از یک دوره بدون داشتن حتی یک بازیکن نخبه و ستاره بزرگ، نجات یافته است. تماشای بازی برزیل ما را به این منطق میرساند که این تیم فراتر از هر مدعی دیگری در جام است اما پیش از اینکه فراتر بروید، باید در نظر داشته باشید که برزیل از سال 1994 در هر دوره یکی از مدعیان اصلی قهرمانی بوده است. شاید نتوات مستندات دقیقی برای این ادعا پیدا کرد اما اگر نگاهی به سوابق شرطبندیهای صورت گرفته در این مقطع بیندازیم، میتوانیم به نتایج جالبی برسیم. برزیل در پنج دوره از هفت دوره گذشته تیم محبوب قهرمانی بوده است. در سالهای 1994، 1998، 2006، 2014 و 2018 شرطبندیها بیشترین شانس را برای این تیم قائل شده بودند. در هیچ یک از آن دورهها برزیل در مرحله گروهی محک جدی نخورد و نتوانست خودش را به عنوان یک مدعی قهرمانی نشان دهد. در سال 1994 آنها برای قهرمانی یک شریک داشتند که آن آلمان بود اما برزیل در مرحله گروهی عملکرد بهتری از آلمان داشت و در ادامه آلمان در مرحله حذفی روی خوش ندید و حذف شد. در جام جهانی 2014 سلهسائو مملو از استعدادهای ناب بود و علاوه بر ان از امتیاز میزبانی خانگی هم بهره میبرد که این دو عامل آنها را به محبوبترین تیم برای قهرمانی تبدیل میکرد. در هفت دوره گذشته آنها در دو دوره از پیش از آغاز مسابقات مدعی قهرمانی نبودند که این هم دلایل دیگری داشت. اولین مورد به سال 2002 برمیگردد که انها مرحله مقدماتی را کابوسوار گذراندند. در آن دوره آرژانتین و فرانسه محبوبترین تیمها برای قهرمانی بودند اما جالب بود که هر دو تیم در همان مرحله گروهی حذف شدند. در عوض برزیل در مرحله گروهی بی نظیر بود و با زدن یازده گل، حداکثر امتیاز را کسب کرد. رقبا هم شرایط خوبی نداشتند و به جز آلمان همگی یکی پس از دیگری کنار رفتند. برای مثلث ریوالدو، رونالدو و رونالدینیو شکست دادن آلمان هم کار دشواری نبود. موقعیت دوم به سال 2010 برمیگردد که در آن اسپانیا به عنوان قهرمانی اروپا، محبوبیت بیشتری نسبت به برزیل داشت. تیم ویسنته دلبوسکه با شکست مقابل سوئیس در مرحله گروهی به مشکل جدی برخورد اما برد دربرابر هندوراس و شیلی شرایط صعود را به وجود آورد. در مرحله گروهی برزیل به نظر مدعیتر از اسپانیا بود اما در نهایت اسپانیا به قهرمانی رسید. در جام جهانی سال 1998، و دیداری که با شکست برزیل مقابل فرانسه در فینال همراه شد را میتوان عمدتا به مشکلات پیش از بازی رونالدو نسبت داد. آنها بسیار ضعیف بازی کردند و زین الدین زیدان با دو ضربه سر از کرنر کار سلهسائو را تمام کرد. در سال 2006، آنها در یک چهارم نهایی توسط فرانسه شکست خوردند؛ دیداری که بیشتر به خاطر عملکرد زیدان به یادگار مانده است. در سال 2010، آنها در یک چهارم نهایی مقابل هلند، تا پایان نیمه اول با نتیجه 1-0 برتری کامل داشتند اما نیمه دوم فاجعه باری را پشت سر گذاشتند. فیلیپه ملو یک گل به خودی زد و تا فاصله 20 دقیقه تا پایان مسابقه از زمین اخراج شد تا وسلی اسنایدر کار پرافتخارترین تیم دنیا را تمام کند. در سال 2014، شکست معروف 7-1 برزیل در برابر آلمان رخ داد که احتمالاً شوکهکننده ترین نتیجه تاریخ جام جهانی بود. غیبت نیمار که در بازی قبلی دربرابر کلمبیا با مصدومیت سهمگینی مواجه شد، آشکارا بر عملکرد برزیل تأثیر گذاشت. سپس در سال 2018، برزیل در شکست 2-1 در مرحله یک چهارم نهایی مقابل بلژیک، اشتباه زیادی انجام نداد. آنها در آن روز تیم بهتری بودند. در این پنج شکست، چند موضوع مشترک وجود دارد. نشانههایی از فروپاشی ذهنی ناگهانی در سال های 1998، 2010 و 2014 دیده میشود. در جامهای جهانی 1998 و 2014 غیبت دو ستاره و بازیکن کلیدی عمیقا بر عملکرد برزیل تاثیر گذاشت. برزیل وابستگی شدیدی به نیمار پیدا کرده بود اما حالا یاد گرفته که بدون او هم باید انسجام خود را حفظ کند. عامل مشترک دیگر باختها به ضربات ایستگاهی بر میگردد. در هر 5 شکست برزیل با حداقل یک گل از ضربه ایستگاهی یا کرنر شکست خورده است. دو ضربه سر زیدان در سال 1998، ضربه والی تیری آنری در سال 2006 و ضربه سر اسنایدر در جام جهانی 2010. پس از آن والی مولر در سال 2014 و در نهایت گل به خودی فرناندینیو در جام جهانی 2018. در مرحله گروهی جام جهانی 2022 نشانه کمی از شلختگی برزیل در مرحله گروهی وجود داشت. حال این سوال مطرح می شود که آیا این شکستهای روانی و تاکتیکی دوباره به سراغ برزیل میآید؟
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران