دستور شفاف‌سازی به سرخابی‌ها، بودجه نامحدود برای صنعتی‌ها!

به گزارش خبرنگار سرخ‌نیوز، پرسپولیس و استقلال پس از آنکه در ردیف شرکت‌های بورسی قرار گرفتند اقدام به انتشار مجموع مبالغ قراردادهای خود کردند. این پایان ماجرا نبود و پس از افشای پله‌ای این ارقام، عملا مبلغ قرارداد برخی بازیکنان دو تیم مانند لوکادیا و دیاباته از پرسپولیس و قایدی از استقلال لو رفت. با این حال این شفاف‌سازی تنها محدود به سرخابی‌ها بوده و خبری از این رویه برای تیم‌های صنعتی نبوده و نیست!

نیمی از لیگ در اختیار صنعتی‌ها

سپاهان، فولاد، گل‌گهر، مس رفسنجان، مس کرمان، پیکان، ذوب‌آهن و آلومینیوم اراک 8 تیم صنعتی حاضر در لیگ برتر هستند. به عبارت بهتر، نیمی از لیگ برتر در اختیار صنعتی‌ها بوده و از آنجا که این تیم‌ها زیر مجموعه شرکت‌های بورسی چون فولاد مبارکه، فولاد خوزستان، شرکت ملی مس، آلومینیوم ایران، ذوب‌آهن اصفهان، گل‌گهر و ایران خودرو هستند، عملا خود را مکلف به پاسخگویی و افشاگری حتی از طریق بورس هم نمی‌دانند.

فرار از انتشار قراردادها؛ این بار اول نیست!

بار اول است؟ قطعا خیر. سازمان لیگ سقف قرارداد و بودجه گذاشت و پیش از هر تیمی صنعتی‌ها آن را دور زدند. با حواله میلگرد و آپشن‌های سه برابر پایه قرارداد قوانین محدودکننده سازمان لیگ را دور زدند. روندی که البته پایه‌گذار برخی قهرمانی‌های این تیم‌ها نیز بود. همان موقع نیز احدی در این باره فشاری به صنعتی‌ها وارد نکرد و در نهایت چند تیم لیگ برتری هر کاری که خواستند را انجام دادند. فراموش نکرده‌ایم که پرسپولیس تحت مدیریت حبیب کاشانی به شدت به این قانون پایبند بود، هر چند رسانه‌ها هنوز هم علاقه‌ای به آن دوره ندارند و ترجیح‌شان دوران مدیریت رویانیانی است که بعد از علنی شدن تخطی سایر تیم‌ها از قوانین سقف قرارداد و بودجه، اقداماتی مشابه انجام داده بود.

صنایع و توسعه نامتوازن فوتبال

یک بار دیگر تیم‌های لیگ برتری را مرور کنیم. تیم‌های صنعتی تقریبا همه چیز دارند، از زمین تا پرداختی به موقع؛ تا حالا شنیده‌اید بازیکنان یک تیم صنعتی به خاطر مسائل مالی اعتصاب کنند؟ یا مثلا پیش آمده سپاهان دست روی بازیکنی بگذارد و به خاطر مسائل مالی در جذب آن ناکام بماند؟ فرقی ندارد که مغانلو از سانتاکلارا باشد یا علی‌نژاد از آلومینیوم اراک! پول برای صنعتی‌ها، زمین و ورزشگاه هم برای آن‌ها؛ همین است که تیم‌های نفتی که از کمک دولتی تقریبا بی‌بهره‌اند همیشه ندار هستند و تیم‌های شمالی چون ملوان و نساجی به جز این مشکلات، از داشتن زمین و ورزشگاه هم عاجز. همین است که تیمی مانند نساجی یک فصل در به در دنبالی زمینی برای بازی کردن می‌گردد و گل‌گهر دو تا دو تا ورزشگاه می‌سازد. در این باره در روزهای آتی بیشتر و مفصل‌تر خواهیم نوشت.

آقای قربان‌زاده؛ زور شما فقط به سرخابی‌ها رسید!

قربان‌زاده رئیس سازمان خصوصی‌سازی شب گذشته در این باره صحبت کرده. او در زورآزمایی با صنعتی‌ها عملا کم آورده چرا که عملا هیچ کدام از تیم‌های صنعتی حتی مجموع ارقام قراردادی خود را هم منتشر نکرده‌اند. او همچنان امیدوار است که صنعتی‌ها بعد از حسابرسی سالانه (عملا در تابستان سال آینده) این ارقام را منتشر کنند در حالی که پرسپولیس بلافاصله بعد از جذب لوکادیا و دیاباته موظف به ارائه اصلاحیه شد. زور آقای رئیس هم به سرخابی‌ها رسیده و عملا شاهد متوقف شدن پروسه انتشار مبالغ قرارداد باشگاه‌هایی چون سپاهان، فولاد و گل‌گهر هستیم! رئیس سازمان خصوصی‌سازی به همین بسنده نکرده و پیگیر انتشار جزئیات مبالغ قرارداد تک تک اعضای سرخابی‌ها بوده و در مقابل آن ابراز امیدواری کرده که شاید تیم‌های صنعتی راضی به انتشار کل مبالغ قراردادشان شوند. خسته نباشی رئیس جان!

لیگ برتر؛ یک رقابت نابرابر

پرسپولیس همه ساله باید به دنبال اسپانسر و کارگزار باشد و با زمین و زمین چک و چانه بزند تا بودجه سالانه خود را تامین کند. مبلغی از طریق فروش سهام در اختیار باشگاه قرار گرفته که باشگاه حتی حق استفاده از آن را ندارد. پخش تلویزیونی که به کلی تعطیل است و منابع درآمدزایی باشگاه محدود شده به کارگزار، بلیت‌فروش و تبلیغات محیطی. صنعتی‌ها اما هر چه بخواهد در اختیار دارند، بودجه نامحدود تا جایی که مدیران این باشگاه‌ها هم دریافتی‌های نجومی دارند، پرداخت‌های به موقع و نداشتن دغدغه از بابت تزریق بودجه. این بودجه بی سر و ته به قدری است که حتی تکمیل ورزشگاه نقش جهان که شرکت توسعه و تجهیز در آن عاجر مانده بود به فولاد مبارکه واگذار می‌شود و حتی این سرمایه‌گذاری کلان نیز خللی در ولخرجی‌های سپاهان ایجاد نمی‌کند.

پایان این ماجرا کجاست؟

صنعتی‌ها که عامل اصلی تورم فوتبال ایران هستند روز به روز سهم بیشتری از لیگ برتر در اختیار خواهند گرفت و سایر تیم‌ها روز به روز تضعیف خواهند شد. 8 تیم صنعتی تمایلی به شفاف‌سازی و پاسخگویی ندارند، حتی گاهی در مقام طلب‌کار هم ظاهر می‌شوند و اقدامات شفاف سایرین را زیر سوال می‌برند. از قرار معلوم نهادهای فوتبالی و غیرفوتبالی هم توان مقابله با این تیم‌ها ندارند که اگر داشتند در این مدت چند ماه اخیر اقدامی در این باره می‌کردند. فعلا دور، دور صنعتی‌ها است، بودجه و امکانات در اختیارشان بوده و خبری از شفاف‌سازی و پاسخگویی نیست، نیست که نیست!