فوتبال فقط «فوتبال» است / تماشاگر نمایش غم انگیز سقوط نباش

به گزارش سرخ نیوز، در تمام دنیا و در تمامی مسابقات، برخی تیم‌ها به دسته پایین‌تر سقوط می‌کنند؛ مثل تیم بزرگ و پرافتخار شالکه 04 که با کلکسیونی از افتخار، دو فصل پیش به بوندسلیگا2 رفت. یک سؤال مهم: فکر می‌کنید اگر امسال نفت مسجد سلیمان سقوط نمی‌کرد و به جای آن، تیم دیگری سقوط می‌کرد، آیا مجریان برنامه‌های فوتبالی یا رسانه‌های مکتوب و غیرمکتوب، نمی‌آمدند و نمی‌گفتند:

متأسفانه این تیم سقوط کرد، مسئولان باید پاسخگو باشند، این تیم تنها دلخوشی مردم این شهر بود، مقصر واقعی این سقوط کیست؟ و...

جواب روشن است. سال‌هاست که شاهد چنین میزگردها و گزارش‌هایی درباره علل سقوط هستیم. این جریانی نه برای یک باشگاه یا وضعیت خاص، که از یک «خرده فرهنگ» عجیب است که پیرامون فوتبال ایران شکل گرفته است. فوتبال فقط «فوتبال» است / تماشاگر نمایش غم انگیز سقوط نباش

فوتبال فقط «فوتبال» است / تماشاگر نمایش غم انگیز سقوط نباش

سقوط تیم ها به دسته پایین تر

در حالی که شالکه 04 با هفت قهرمانی در بوندسلیگا و یک قهرمانی اروپا، دوفصل پیش به بوندسلیگا2 سقوط کرد، در لیگ برتر انگلستان، واتفورد با بیش از 140 سال قدمت و نورویچ هم با بیش از صدسال قدمت به چمپیونشیپ رفتند. نیازی به کمیته‌ای برای علل‌یابی این اتفاق نیست؛ چون هرسال، سه تیم باید از لیگ برتر به دسته پایین‌تر سقوط کنند تا سه تیم جدید که در چمپیونشیپ نتایج خوبی گرفته‌اند، به پاس موفقتیشان، به لیگ برتر بیایند؛ به همین سادگی! اما در فوتبال خودمان، از مدتی قبل همچون گذشته نمایش های تراژیک درباره سقوط تیم‌ها اکران شده، طوری که انگار چنین واقعیتی وجود ندارد که اگر نفت مسجد سلیمان، مس کرمان یا صنعت نفت سقوط نکنند، ملوان و پیکان، نساجی یا دو تیم دیگر از همین مسابقات، باید به رده پایین‌تر بروند. اما خب همه می‌دانیم فرقی نمی‌کند؛ هر تیمی سقوط کند، حرف‌های تکراری آغاز می‌شود و مسئولان شهر و بالاترین مدیران، برای پاسخگویی طلبیده می‌شوند. در اینکه وضعیت ساختار ورزش ایران فاجعه است، شکی نیست اما مسئولان شهر باید درباره اینکه چرا آن شهر، امکانات ورزشی لازم برای نوجوانان و جوانان و یک ورزشگاه استاندارد ندارد، پاسخ‌گو باشند؛ نه سقوط به لیگ دسته پایین‌تر. میکروفن به سراغ هوادارانی می رود که با عصبانیت می گویند:

هزار کیلومتر آمدیم و تیم باخت.

و واکنش‌ها چنین است:

بله! متأسفانه هیچکس هم پاسخگو نیست تا جواب این هواداران متعصب و رنج‌کشیده رو بده.

و نتیجه‌اش می‌شود یک خرده‌فرهنگ عجیب! که از زمین فوتبال تا روی سکوها، فدراسیون و تحریریه‌ها در حال چرخش و بزرگ شدن است. اینکه یک انسان به خاطر شکست تیم محبوبش سکته کند، واقعاً اتفاق خیلی بدی است اما در عمل، آنچه می‌بینیم، همه را دارد به سمت سکته کردن سوق می‌دهد. آیا این میزان ارزش‌بخشی به چیزی که آنقدر ارزش ندارد، باعث بروز اتفاقات خشن روی سکوها و فضای مجازی نمی‌شود؟ فوتبال فقط «فوتبال» است / تماشاگر نمایش غم انگیز سقوط نباش

اهمیت سقوط تیم ها به لیگ دسته پایین تر

این سؤالی بزرگی است که چرا یک آدم اهل مسجد سلیمان، با سقوط تیم فوتبال شهرش به لیگ دسته پایین‌تر، روزگارش سیاه شود؟ چرا باید یک باشگاه فاقد کوچک‌ترین امکانات، تنها دلخوشی مردم یک شهر باشد؟ مردم شهر به دلخوشی‌های متفاوت‌تر و رنگارنگی نیاز دارند. وقتی یک تیم، تمام دار و ندار یک نفر یا یک جامعه باشد، آن وقت شکستش خیلی بزرگ و سنگین خواهد بود و این واقعیتی گریزناپذیر است که تیم‌ها شکست می‌خورند. فوتبال یک صنعت سرگرمی است و فاجعه‌بار قلمداد کردن سقوط یا قهرمان نشدن، حکایت آن کسی است که بعد از تماشای فیلم بروسلی، با هرکسی که دم دستش می‌آمد، مبارزه می‌کرد. با عبور تارهای این خرده‌فرهنگ عجیب و دست‌وپاگیر، که مسیر لذت بردن از فوتبال را منحرف کرده، هفته آخر رقابت‌های لیگ برتر می‌تواند هرچه بیشتر به سمت خود فوتبال و نمایش داخل زمین برود. همه کسانی که مدعی عشق به فوتبال هستند، می‌توانند بخشی از این لذت دسته‌جمعی و میلیونی باشند. فوتبال، نمایشی جذاب و دلپذیر در مستطیل سبز است که حتی شکست در مهم‌ترین مسابقات آن، تنها «شکست در یک بازی» است.