قطر، بدون تماشاگر، بدون برد

به گزارش سرخ نیوز، روز گذشته نیمه راه جام جهانی قطر بود. 32 بازی انجام شد و 32 بازی باقی مانده است. البته نقطه پایان حضور قطر هم بود. آنها قبلاً از نظر ریاضی حذف شده بودند، اما باخت 2-0 قطر به هلند در ورزشگاه البیت، سه شکست متوالی آنها را در میزبانی خانگی از جام جهانی تکمیل کرد.

شاگردان فلیکس سانچز مسابقات خود را به بدترین شکل ممکن آغاز کردند و در 20 دقیقه ابتدایی بازی اول توسط اکوادور مغلوب شدند. در بازی بعد قطری‌ها مقابل سنگال گلزنی کردند تا رکورد کلی آنها به بدی پاناما در سال 2018 یا کامرون در سال 2014 نباشد. تماشای بازی‌های این کشور در ورزشگاه‌های مختلف تجربه عجیبی بود. وقتی که بازیکنان این تیم به حریفانشان ضد حمله می‌زدند، صدای فریاد از همه ورزشگاه شنیده می‌شد.

تیم ملی قطر

حتی در برابر سنگال که آنها تنها گل خود را به ثمر رساندند و بار شکست را به نصف کاهش دادند، هواداران طوری خوشحال بودند که گویی قطر به اولین برد خود رسیده است. با این حال اینکه چقدر تب فوتبال در این کشور عربی و میان مردمانش در جریان بود، واقعا دشوار است. نیویورک تایمز در گزارشی مدعی شده که در یکی از بازی‌ها صدها هوادار شورشی از لبنان به قطر آورده شده بودند تا از عنابی‌ها حمایت کنند.

در طول بازی‌ها رفتار جالبی از طرفداران قطر وجود داشت. دیدارهای قطر با تعداد زیادی صندلی خالی آغاز می‌شد که معمولاً در نیمه اول پر می‌شدند. در بازی مقابل هلند چند بخش از سکوها ابتدا کاملاً خالی بود و ناگهان پس از 20 دقیقه کاملا پر شد. از هواداران وقتی درباره انگیزه و علت حضورشان در ورزشگاه پرسیده می‌شود، به سرعت واکنش نشان داده و ناراحت می‌شوند و پلیس امنیت قطر فورا دخالت می‌کند تا از آنها سوال زیادی پرسیده نشود.

همین هواداران در هر بازی تقریبا از دقیقه 70 شروع به ترک ورزشگاه می‌کردند و در بازی با هلند که به عنوان آخرین بازی جام برای قطری‌ها محسوب می‌شود، در دقیقه پایانی بازی تنها حدود 30 درصد از سکوها پر بودند. این اتفاق درست در روزی می‌افتاد که حسن الثوادی، دبیرکل کمیته عالی تحویل و میراث جام جهانی اعلام کرد که تعداد کارگران مهاجر کشته شده در جریان آماده سازی قطر برای میزبانی بین 400 تا 500 نفر بوده که بیشتر از هر آماری بوده که تاکنون ارائه شده است.

ورزشگاه خالی قطر

با این حال همه چیز در مورد میزبانی قطر آنقدر که پیش از مسابقات درباره آن نگرانی وجود داشت، افتضاح نبود. سیستم متروی دوحه که تنها سه سال از احداث آن می‌گذرد، با کمترین آزمایش و بررسی بهترین عملکرد را داشت. علیرغم همه نگرانی‌هایی که از ابتدایی بودن اقامت برخی از هواداران وجود داشت، اکثر آنهایی که در کمپ‌ها ماندند، به نظر می‌رسید از این تجربه لذت برده‌اند.

هیچ کس در زمین، شانس زیادی برای تیم ملی قطر قائل نبود. اما بازی کردن آنها دربرابر صندلی‌های خالی، تکان دهنده بود. البته هنوز هم در سایت فیفا به جز چند صندلی گرانقیت، بلیتی برای صندلی‌های قیمت مناسب وجود ندارد اما باز هم می‌بینیم استقبال در ورزشگاه‌ها مانند همیشه نیست.

برای خود جام جهانی، شاید اکنون فرصتی برای تغییر قاعده‌ای باشد که از زمان اختراع مسابقات از تقریباً یک قرن پیش وجود داشته است؛ حضور خودکار میزبان در جام جهانی. در سال 2011، قطر تنها میزبانی مسابقات را بدست آورد نیاورد بلکه این شانس را هم پیدا کرد تا برای اولین بار در تاریخ در جام جهانی شرکت کند.

میزبانی قطر

از سال 2026، جام جهانی با حضور 48 تیم برگزار خواهد شد و صادقانه باید گفت که اگر میزبانی شرایط و شایستگی حضور در مسابقات نهایی را ندارد، نباید به راحتی شانس حضور پیدا کند. جالب اینجاست که فیفا هنوز تصمیم نگرفته است که آیا آمریکا، مکزیک و کانادا همگی به طور خودکار طی سه سال و نیم آینده مستقیما به جام جهانی بروند یا از طریق مسابقات انتخابی تایید صلاحیت شوند. چنانچه فیفا بخواهد به همین روند ادامه دهد، گرفتن حق میزبانی برای هیچ کشوری دیگر دور از دسترس نیست.