نیاز تیم ملی فوتبال به تغییر نسل
چند سالی است که تیمهای لیگ برتری نتیجه گرا شدهاند و مربیان برای حفظ صندلی خود از جوانگرایی واهمه دارند که این باعث شده تا کمتر شاهد ظهور پدیده ای در فوتبالمان باشیم.
چند سالی است که تیمهای لیگ برتری نتیجه گرا شدهاند و مربیان برای حفظ صندلی خود از جوانگرایی واهمه دارند که این باعث شده تا کمتر شاهد ظهور پدیده ای در فوتبالمان باشیم.
به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، حذف تیم ملی ایران از رقابت های جام جهانی قطر به موضوع مورد بحث فوتبال ایران در روزهای اخیر تبدیل شده و کارشناسان عوامل متعددی را در رقم خوردن آن دخیل دانستهاند. یکی از مواردی که روی آن بسیار بحث میشود میانگین سنی بالای نفرات تیم ملی در جام جهانی است. طبق آمارها، مسنترین تیم به ایران اختصاص داشت. میانگین سنی نفرات کشورمان در قطر ۲۸.۹ سال برآورده شد که این نشان از افزایش سن ترکیب ملیپوشان به نسبت ۲ دوره قبلی داشت. در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه میانگین سنی تیم ایران ۲۶.۵ سال بود و در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل نیز میانگین سنی تیم کیروش ۲۸.۴ سال. تغییر نسل ایران در روسیه همانطور که ملاحظه میکنید ترکیب تیم ملی در روسیه به نسبت جام جهانی قطر و برزیل جوانتر بوده که دلیل این موضوع، تغییر نسلی بود که در تیم شکل گرفت. بعد از جام جهانی ۲۰۱۴ کارلوس کی روش رفته رفته نفرات جوان را جایگزین بازیکن پا به سن گذاشته و با تجربه کرد. به طوری که ایران ۴ سال بعد با ۲۰ بازیکن جدید در جام جهانی ۲۰۱۸ حاضر بود و احسان حاج صفی، علیرضا جهانبخش و كریم انصاری فرد تنها بازمانده های دوره قبل بودند. جوانگرایی هزینه دارد ترکیب تیم ۲۰۱۸ که نسل تقریبا جوانی هم بود برای جام جهانی قطر حفظ شد و فقط ۹ بازیکن جدید به فهرستی که بیرانوند، ترابی، حاجصفی، چشمی، محمدی، عزتاللهی، پورعلیگنجی، انصاریفرد، امیری، قدوس، طارمی، جهانبخش، مجید حسینی، آزمون، عابدزاده و رامین رضاییان از آن باقی مانده بودند اضافه گردید تا ایران با یکی از پرستاره و با تجربهترین تیمهای خود در جام جهانی ۲۰۲۲ حاضر باشد. تیمی که حالا ۹ بازیکن آن ۳۰ سال به بالا و ۱۵ بازیکنش ۲۵ سال به بالا میباشند. این بیانگر این واقعیت تلخ است که بسیاری از نفرات فعلی در جام جهانی آتی حضور نخواهند داشت. چرا که برخی از آنها پا به سن گذاشته شده یا ممکن است کیفیت گذشته را نداشته باشند. بنابراین باید گفت تیم ملی نیاز به خون تازهای دارد و باید از همین حالا به فکر خانه تکانی در تیم ملی بود. شاید این کار بهای سنگینی برای ما داشته باشد و منجر به ناکامی فوتبال ایران در جام ملتهای آسیا شود، اما بخاطر آینده این فوتبال باید بدون ترس از هر چه قرار است اتفاق بیفتد دست به جوانگرایی زد و از خط زدن نام بازیکنان اسمی نترسید. البته این در صورتی امکانپذیر است که بتوانیم در لیگ فوتبالمان بازیکنانی را پرورش دهیم که بتوانند جایگزین ستارههای فعلی شوند. چون جوانگرایی بدون پشتوانهسازی نتیجهای جز شکست ندارد. بازیکنانی که از قطر جاماندند به راستی همین الان اگر از شما بپرسند جای کدام بازیکنان در قطر خالی بود از چه کسانی نام خواهید برد؟ شاید فقط چند بازیکن مثل سعید صادقی، امید نورافکن، شهاب زاهدی، اللهیار صیادمنش، مهدی قائدی، علی علیپور و محمد محبی به ذهنتان بیایند که تعداد این نفرات هم به انگشتان یک دست نمیرسد. این نشان میدهد در این سالها به آن صورت بازیکن شاخصی در لیگ فوتبالمان ساخته نشده که در سطح ملی باشد. در رقم خوردن این اتفاق سهم بزرگی را باید برای باشگاهها و مربیان لیگ برتری در نظر گرفت. ضربه تیم ملی از سقوط باشگاه های بازیکن ساز متأسفانه چند سالی است که تیمهای لیگ برتری نتیجهگرا شدهاند و مربیان برای حفظ صندلی خود از جوانگرایی واهمه دارند، که این باعث شده تا کمتر شاهد ظهور پدیدهای در فوتبالمان باشیم. برخی مربیانی هم که به جوانها اهمیت میدانند به مانند علی دایی مدتهاست خانهنشین شدهاند تا خبری از کشف ستارههایی چون مهدی طارمی، احمد نورالهی، کریم انصاری فرد، امید عالیشاه، محمد عباس زاده و... نباشد. ۳ بازیکن اول فهرست، مهره اصلی تیم ملی در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر بودند و نقش بسزایی در موفقیتهای فوتبال ایران در سالهای اخیر داشتند. همه این نفرات سابقه بازی در پرسپولیس را دارند، با این تفاوت که کریم انصاری فرد در تیمهای پایه سایپا رشد کرده و به فوتبال کشور معرفی شد. متأسفانه این باشگاه بازیکنساز دیگر فعالیتی در لیگ برتر ندارد تا دیگر شاهد ظهور ستارههایی نظیر انصاریفر، مهدی ترابی و علی قلیزاده نباشیم. سرنوشت دیگر تیم بازیکن ساز فوتبال کشور یعنی نفت تهران هم که چیزی جز سقوط و انحلال نبود؛ تیمی که نخبههایی مثل بیرانوند، وحید امیری و مرتضی پورعلیگنجی را برای فوتبال ملی ایران به یادگار گذاشت.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران