برادران دیاز در تالار مشاهیر UFC ؟

به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، در اکثر رشته‌های ورزشی، به رسم احترام و ثبت در تاریخ، بزرگان آن رشته پس از اعلام بازنشستگی وارد لیستی تحت عنوان تالار مشاهیر می‌شوند و تندیسی به عنوان یادبود دریافت می‌کنند.

اختلاف نظرات زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه فقط قهرمانان ، لیاقت حضور در این لیست را دارند اما عده‌ای نیز معتقدند که ورزشکاران ماندگار و محبوب نیز باید نامشان در تاریخ ثبت شود.

برادران دیاز (نیک و نیت دیاز) ۲ مبارزی هستند که هیچوقت نتوانستند در سازمان UFC قهرمان شوند اما مایکل بیسپینگ قهرمان سابق میان وزن معتقد است که بدون هیچ شکی باید نام این ۲ برادر ثبت شود:

آیا این ۲ برادر لیاقت حضور در تالار مشاهیر را دارند؟ صد البته بدون هیچ شکی. به نظرم جفتشون این لیاقت رو دارند. مخصوصا نیک دیاز از نظر افتخارات. نیت دیاز هم ۲ مبارزه بزرگ و ۲ رویداد پر فروش و جذاب با کانر مک گرگور برگزار کرد و مردم عاشقش هستند و همیشه مبارزاتش را می‌بینند.

برادران دیاز در تالار مشاهیر UFC ؟!

نیت دیاز در سال ۲۰۱۴ برای کسب عنوان قهرمانی سبک

وزن UFC با قهرمان وقت یعنی بنسون هندرسون مبارزه کرد اما ناموفق بود. از پیروزی‌های مهم او می‌توان به پیروزی در مقابل کانر مک گرگور، دونالد سرونی، جیم میلر، آنتونی پتیس و تونی فرگوسن اشاره کرد. ۲۱ پیروزی و ۱۳ شکست حاصل کار او تا به اینجاست. او پس از شکست دادن تونی فرگوسن ، قراردادش را با سازمان UFC تمدید نکرد و اخیرا هم در ماه آگوست یک مبارزه بوکس با جیک پاول برگزار کرد که با رای متحد داوران شکست خورد. مشخص نیست که آیا پرونده مبارزات نیت برای همیشه بسته شده است یا باز هم شاهد مبارزه او خواهیم بود.

در طرف دیگر برادر بزرگتر یعنی نیک دیاز در سازمان UFC توفیق چندانی کسب نکرد اما در سازمان های WEC و Strikeforce موفق به کسب عنوان قهرمانی فوق سبک وزن شده بوده است. از پیروزی‌های مهم او می‌توان به پیروزی در مقابل پاول دلی، فرانک شمراک، بی جی پن و رابی لالر اشاره کرد. ۲۶ پیروزی ، ۱۰ شکست و ۲ مبارزه بدون نتیجه حاصل کار این مرد ۴۰ ساله است. او پس از شکست ۲ سال پیش در مبارزه دوم در مقابل رابی لالر، هنوز مبارزه نکرده و از طرفی به‌طور رسمی هم اعلام بازنشستگی نکرده.

بیسپینگ درمورد محبوبیت و جاودانگی این ۲ برادر گفت:

وقتی که ۲۰ ، ۳۰ ، ۴۰ ، ۵۰ و یا ۱۰۰ سال زمان بگذره، باید نام این ۲ نفر به یاد آورده بشه. آن‌ها نماد مبارزان خشن و همیشه آماده بودند که در هر مهارتی خطرناک بودند. در سرپا خوب بودند و روی زمین هم حریفانشون رو تسلیم می‌کردند و دنبال کنندگان بی‌شماری دارند. چه جوری می‌تونیم اون‌ها رو فراموش کنیم؟ اگه من تندیس تالار مشاهیر رو دریافت کردم، این دو نفر نیز قطعا لیاقت دریافت آن را دارند.

آیا با صحبت‌های مایکل بیسپینگ موافقید؟ آیا برادران دیاز جزو مبارزان مورد علاقه شما هستند؟