داستان این روزهای تراکتور؛ پدرخوانده فوتبال تبریز و رویایی که هیچ وقت ساخته نشد

به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، درست همان جایی که می‌گوییم این همان تیمی است که قرار است قهرمان شود، همه چیز فرو می‌ریزد. این داستان محبوب‌ترین تیم فوتبال آذربایجان است که به شکلی تناسخ‌وار تکرار می‌شود و به پایان نمی‌رسد. تیمی که بارها طعم مرگ را چشیده و دوباره به زندگی برگشته است. تیمی که تا قهقهرای ناامیدی پیش رفته اما کورسویی یافته و به حیات خود ادامه داده است. احتمالا تراکتور دیگر نام یک تیم محبوب نیست که ما می‌شناسیم بلکه یک فرهنگ یا یک روایت متفاوت از فوتبال است که از 15 سال قبل در ایران شکل گرفت. داستانی متفاوت از تیمی که نه به اوج خود رسید و نه سقوط کرد، نه به ورطه تیشه خوردن به ریشه چندین دهه‌ای خود افتاد و نه توانست از آن چه استحقاقش را داشته، لذت ببرد. این داستان تیم فوتبالی است که کمی کمتر از عمر لیگ برتر در سطح اول فوتبال ایران حضور داشته، همواره متمول بوده، همیشه در میان مدعیان بوده، پرشورترین‌ها را در کنارش داشته و با امید فراوانی فصل را شروع کرده، اما نتوانسته رویاهایش را به واقعیت تبدیل کند و یک حسرت تمام نشدنی و شاید یک سوال را بر دل داشته است. سوالی برای «تی تی‌ها» که چرا قهرمانی سهم ما نمی‌شود و یا چه زمانی نوبت قهرمانی ما فرا می‌رسد؟

غائله تبریز

درست در روزهایی که تراکتور در تلاش است تا پس از 8 سال خودش را به لیگ برتر برساند، چندین کیلومتر دورتر تیمی تحت عنوان فولاد گستر تبریز در حال شکل‌گیری است. مردی به نام محمدرضا زنوزی مطلق که در سال 1384 خود را از سپاه بازخرید کرده و در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد توانسته در صنعت فولاد نامی برای خود دست و پا کند، حالا باشگاهی به نام فولاد گستر را تاسیس کرده که به سرعت پله‌های ترقی را طی کرده و پس از قهرمانی‌های متوالی در لیگ آذربایجان و دسته‌ سوم و خوش شانسی در خرید امتیاز نیروی زمینی تهران، خود را به دسته اول فوتبال رسانده است؛ آنهم در عرض 3 سال! در بخش قرمز شهر، تراکتور که یکبار با فرشاد پیوس نتوانسته بود در سال 1386 راهی لیگ برتر شود، دو سال بعد با فراز کمالوند این مسیر را به درستی طی کرده و به لیگ برتر رسیده است. درست در همین زمان است که مالکیت باشگاه پرطرفدار تبریزی دچار تغییرات می‌شود. سال ۱۳۸۷ شرکت سرمایه گذاری مهر اقتصاد ایرانیان ۴۲.۵ سهام کارخانه تراکتورسازی تبریز را خریداری می‌کند تا عملا باشگاه تراکتور تحت مالکیت سپاه قرار گیرد. در واقع حضور دوباره تراکتور در لیگ برتر با مالکیت سپاه عاشورای تبریز بر این باشگاه توامان می‌شود. از دو سال بعد که سردار علی اکبر پورجمشیدیان، فرمانده وقت سپاه عاشورا ناظر هیات مدیره باشگاه تراکتورسازی شد، نقش سپاه در این باشگاه چشمگیرتر شده و بواسطه همین تغییر مالکیت، امکان انتقال بازیکنان سرباز به این باشگاه میسر می‌شود. از همین رو در سال‌های بعد بازیکنان مطرح زیادی برای گذراندن دوره سربازی راهی تبریز می‌شدند.

زنوری در گسترش، سپاه در تراکتور

تراکتور موفق شد در سال 1388 با فراز کمالوند به لیگ برتر بازگردد و طی دو فصل ابتدایی با همین مربی به مسیرش ادامه داد اما کسب مقام‌های هفتم و پنجم برای پرشورهای تبریزی راضی کننده بود. این در حالی بود که آنها در بیشتر بازی‌ها، ورزشگاه خانگی خود را پر می‌کردند. سرانجام همانطور که گفته شد با انتقال مالکیت، سپاه به کمک تراکتور آمد و بازیکنان بزرگتری وارد این تیم شدند. در عین حال امیر قلعه نویی پس از سپری کردن دوران موفق در استقلال و سپاهان و کسب قهرمانی‌های متعدد، روی نیمکت تراکتور نشست تا روند پیشرفت این تیم را تسهیل کند. در آن فصل تیم امیر قلعه نویی پس از یک لغزش مقابل مس سرچشمه، شانس قهرمانی را از دست داد تا سپاهان به قهرمانی برسد. تراکتور فصل 1391-1392 را با تونی اولیویرا آغاز کرد؛ یک مربی پرتغالی پرشور که پس از آن 2 بار دیگر هم هدایت تراکتور را بر عهده گرفت. در عین حال نام‌‌هایی چون محمد نصرتی، مهدی سید صالحی و جواد کاظمیان هم راهی تبریز شدند. در آن فصل اگرچه تونی تا آخر همراه تیمش نبود اما تراکتور با همان یک امتیاز اختلاف فصل قبل، عنوان نایب قهرمانی را در رقابت با سپاهان کسب کرد. بازهم یک تساوی خانگی بی موقع مقابل فولاد، جام را از تبریز دور کرد. در سال 1392 گسترش فولاد با سرمایه‌گذاری زنوزی و امکانات بسیار خوبی که برای این تیم فراهم کرده بود، توانست راهی لیگ برتر فوتبال شود. حالا تبریز دو نماینده در لیگ برتر داشت که قدمت آنها ابدا قابل مقایسه با یکدیگر نبود. در همین زمان محمدرضا زنوزی از نظر اقتصادی دچار مشکلاتی شده و با پرداخت 1380 میلیارد تومان بدهی بانکی خود، توانسته بود بخش از این مشکلات را برطرف و بازپرداخت سایر بدهی‌های خود را به سال‌های آینده موکول کند. تراکتور فصل 1392-93 را با مجید جلالی آغاز، با غلامرضا باغ آبادی ادامه و با تونی اولیویرا به پایان رساند. فصلی که کریم انصاریفرد و حامد لک هم به جمع ستاره‌های تیم تبریزی اضافه شده بودند اما بی ثباتی روی نیمکت باعث شد تا این تیم در جایگاهی بهتر از ششم قرار نگیرد. این در حالی بود که تیم تحت مالکیت زنوزی، در اولین تجربه لیگ برتری خود در رده دهم قرار گرفت.

صحنه‌ای از یک قهرمانی خیالی

سوت پایان زده می‌شود. تونی اولیویرا از حال می‌رود. پرشورها در حال برگزاری جشن قهرمانی فصل 1393-94 هستند. شب تاریخی تبریز رقم خورده و تراکتور بالاخره اولین قهرمانی خود را بدست آورده است. این یک سکانس دراماتیک از قهرمانی تیمی است که سالها برای آن جنگیده و دستش کوتاه مانده. شاید بتوان ادعا کرد که این یکی از عجیب‌ترین صحنه‌های تاریخ فوتبال است. تیمی که قهرمانی در دستان خودش است و با یک برد ساده می‌تواند به رویایش برسد. تیمی که 3 بر صفر از حریفش پیش است اما در یک نیمه برد را با تساوی 3-3 عوض می‌کند. اما تصور دارد که همین هم برای کفایت می‌کند. عجیب است که در عصر دیجیتال، یک خبر ساده آنقدر می‌تواند از دسترس دور بماند که حتی یک نفر هم نتواند به گوش آن مربی جان به لب رسیده پرتغالی برساند که «ذهی خیال باطل». آن سکانس دراماتیک ابتدایی از قهرمانی یک تیم محبوب کاملا واقعیت دارد اما در پس آن هیچ حقیقتی وجود ندارد. یک سکانس ابزورد و بی معنا که گویی برایش دیالوگی نوشته نشده است. همه چیز در بستر یک خیال بود و باقی ماند و هنوز هم هر از چند گاهی به عنوان یک روایت تلخ، در تار و پود ذهن فوتبال تبریز به جوش می‌آید. شب 25 اردیبهشت 1394؛ نزدیک‌ترین حالت به قهرمانی!

6 دانگ تبریز در اختیار زنوزی

گسترش فولاد در فصل بعد یازدهم می‌شود. در همین حال محمدرضا زنوزی به سراغ قدیمی‌ترین باشگاه شهر یعنی ماشین سازی می‌رود و آن را هم تحت مالکیت خود در می‌آورد. ماشین سازی که پس از سعود به لیگ برتر اوضاع مناسبی نداشت، اینگونه از بحران مالکیتی خود عبور می‌کند. زنوزی که در گسترش فولاد، دوران خوشی را رقم زده بود پس از حضور تعدادی از هواداران و پیشکسوتان ماشین سازی مقابل ورزشگاه بنیان دیزل و درخواست شان از او برای ورود به ماجرا و جلوگیری از انحلال تیم شان، تصمیم به قبول مالکیت ماشین سازی گرفت. در ساعات پایانی همان شب بود که رئیس هیات فوتبال استان آذربایجان شرقی در دفتر محمدرضا زنوزی، حضور یافته و انتقال مالکیت باشگاه دسته اولی ماشین سازی به مالک تبریزی صورت گرفت. حالا دو باشگاه تبریزی با یک مالک و تراکتور پرطرفدار در مالکیت سپاه عاشورا. هواداران تبریزی با وجود نتایج خوبی که پس از تغییر مالکیت در تیمشان بدست آورده‌اند، مایل به ادامه این شرایط نیستند. زنوزی آنقدر در گسترش فولاد بلندپرواز بوده که این خیال را در ذهن پرشورها بپروراند که کلید قهرمانی لیگ را در دستان خود دارد. پس از آن شب تلخ، تراکتور دو فصل بعدی را با تونی و امیر قلعه نویی ادامه می‌دهد اما یکبار چهارمی و در فصل بعد سومی، دردی دوا نمی‌کند. محمد نوری، شجاع خلیل زاده، بختیار رحمانی، سروش رفیعی، محسن بنگر، کرار جاسم، ادینیو و... همگی نام‌های بزرگی بودند که نتوانستند قهرمانی را برای تراکتور به ارمغان بیاورند. در فصل 1396-97 که آخرین فصل مالکیت سپاه عاشورا بر تراکتور بود، بدترین نتیجه این تیم با یحیی گل محمدی و مجتبی حسینی رقم می‌خورد و تیم تبریزی در رده دهم قرار می‌گیرد. در طول 9 سال مالکیت سپاه عاشورا بر تراکتور، 11 مربی و 6 مدیر مختلف در این باشگاه فعالیت داشتند که می‌توان گفت دوران نسبتا قابل قبولی را که شامل 3 نایب قهرمانی در لیگ و یک قهرمانی جام حذفی بود، رقم زدند. در ابتدای سال 1397 سردار عابدین خرم، فرمانده سپاه عاشورا تبریز خبر داد که باشگاه تراکتورسازی تبریز در پایان فصل به بخش خصوصی و قابل اعتماد واگذار می شود. روز پنجم خردادماه بنیاد تعاون سپاه پاسداران تمامی سهام خود از مالکیت باشگاه تراکتورسازی تبریز را به محمدرضا زنوزی واگذار کرد. بالاخره بعد از سال ها انتظار محمدرضا زنوزی موفق شد برای مالکیت باشگاه تراکتورسازی اقدام و آن را خریداری نماید. طرفدار متمول پرشورهای تبریزی که در طول این چند سال هم کمک های مستقیم و غیرمستقیم زیادی را به این تیم کرده بود، حالا مالکیت سه تیم تبریزی را در اختیار داشت. بعد از خرید تراکتورسازی، زنوزی نمی توانست دو تیم را در لیگ برتر داشته باشد و به همین دلیل تصمیم گرفت امتیاز باشگاه ماشین سازی را به دوست و یار قدیمی اش رسول خطیبی واگذار کند و این تیم را به جای گسترش وارد لیگ برتر کند تا مشکل برطرف شود. مدیریت همزمان سه باشگاه به خودی خود غیر طبیعی است و شاید در هیچ کجای دنیا یک نفر در یک کشور سه باشگاه را اداره نکند اما در فوتبال ایران چنین چیزی بعید نبود و نیست. با این اتفاق محمدرضا زنوزی که گفته می‌شود در میان ده مرد متمول ایران قرار دارد، پدرخوانده فوتبال تبریز لقب گرفته بود.   حضور همزمان ماشین سازی و تراکتور در لیگ برتر با یک مالک، حواشی بسیاری به همراه داشت. این شایعات و حواشی اما با پیروزی ماشین سازی مقابل تراکتور در لیگ نوزدهم فروکش کرد تا حرف و حدیث‌ها در خصوص تبانی بین این دو تیم پایان یابد. در همین حین اما شاهد بروز موج جدیدی از اختلافات داخلی نیز بودیم و گروهی از هواداران ماشین سازی معتقد بودند که زنوزی تراکتور را اولویت خود قرار داده و توجهی به تیم آنها ندارد. این در حالی بود که ماشین سازی با سهمیه گسترش فولاد در لیگ برتر حضور یافته بود. در همین مقاطع بود که شیطنت‌های خارجی هم صورت گرفته و نامه نگاری‌هایی به AFC انجام شد مبنی بر اداره همزمان دو باشگاه تبریزی توسط یک مالک. در واکنش به این انتقادات زنوزی همواره مدعی بود که بسیاری از وزارت خانه‌ها در حال اداره چندین تیم هستند و در چنین شرایطی انتقاد به او در این زمینه وارد نیست. مالک دو باشگاه تبریزی اما در نهایت اعلام کرد که می خواهد ماشین سازی را واگذار کند و سرانجام در یک انتقال پر سر و صدا مالکیت این تیم را از دست داد.

دوران پدرخوانده فوتبال تبریز

با ورود محمدرضا زنوزی اتفاقات عجیب و غریب از همان روزهای نخست به وقع پیوست. در سطح مدیریتی افراد مختلفی سکان هدایت باشگاه را بر عهده گرفتند و روی نیمکت هم که انواع و اقسام نام‌های بزرگ و کوچک از جان توشاک گرفته تا قربان بردیف و به تازگی پاکو خمز، رفت و آمد داشتند. از سال 1397 و طی 5 سال گذشته 16 مربی مختلف به تراکتور آمدند و شانس خود را در این تیم امتحان کردند. در این میان حتی به مسعود شجاعی هم برای مدت کوتاهی شانس مربیگری رسید و او هم از سفره‌ای که توسط محمدرضا زنوزی پهن شده بود، بی نصیب نماند. در این دوران هزینه‌های زیادی برای سر و شکل دادن به تراکتور انجام گرفت و بازیکنان خارجی زیادی وارد این تیم شدند که عده‌ای از آنها دردسرهای زیادی برای تیم ایجاد کرد. در عین حال در مقطعی انتقاداتی به نحوه عملکرد محمدرضا زنوزی و مدیریت مالی او در این باشگاه صورت گرفت که باعث شد او دست از کار بکشد و به نوعی این تیم را به حال خود رها کند. پر شورهای تبریزی که با داشتن هواداران میلیونی جزو یکی از تیم‌های پر طرفدار فوتبال ایران محسوب می‌شوند با آمدن محمدرضا زنوزی در مقام مالک باشگاه امیدوار به کسب قهرمانی در لیگ برتر بودند اما آنها در فصل بیستم، چهار نفر را به عنوان سرمربی در تیم خود دیدند تا عدم ثبات از سطح مدیران به جمع مربیان این تیم نیز سرایت کند. تیمی که با رؤیای کهکشانی شدن با زنوزی کار خود را آغاز کرد خیلی زود و پس از گذشت تنها سه سال از خصوصی شدن در بدترین وضعیت مالی قرار گرفته است. اگر بگوییم تراکتور به زمین و زمان بدهکاری مالی دارد بیراه نیست! بازیکن، مربی، اداره مالیات، کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال و… طلبکاران سال‌های اخیر سرخپوشان تبریزی هستند. در همان سال لیستی از طلبکاران باشگاه تراکتور منتشر شد که نشان می‌داد تراکتور در چه بحرانی گرفتار شده است. این در حالی بود که زنوزی نسبت به گلایه هواداران نسبت به عملکردش گله‌مند بود!! بدهی‌های ریز و درشتی که بزرگترین آن مربوط به کوین کنستانت ستاره سابق میلان می‌شود. زنوزی با تشخیص شخصی خود ستاره سابق فوتبال دنیا را به تبریز آورد و قبل از تست پزشکی با او قرارداد بست. قراردادی که ضرری نزدیک به یک میلیون یورو به تراکتور رساند. کنستانت حتی یک دقیقه هم برای پرشورها بازی نکرد اما اندازه بودجه چند باشگاه تراکتور را مقروض کرد. بدهی‌هایی که روی هم انباشته شد تا آن را تبدیل به رقمی شگفت‌انگیز کند. در همان مقطع زنوزی اعلام کرد که قصد دارد از مالکیت این باشگاه کنار بکشد و دیگر نمی‌خواهد از جیب برای این تیم هزینه کند! با این حال بدهی‌های چند صد میلیاردی تراکتور مانع آن می‌شد که کسی برای خرید این باشگاه پا پیش بگذارد. شاید بتوان گفت بزرگ‌ترین ضربه به تراکتورسازی نایب قهرمانی عجیب لیگ چهاردهم بود که پس از آن حاشیه‌ها نیز بیشتر شد تا روزها سپری شود و تاریخ به خرداد ماه سال 97 رسید تا مالکیت این باشگاه مردمی به محمدرضا زنوزی مطلق برسد. ضرباتی که مالک تراکتور به این تیم زده را مخالفان و دشمنان هم به تراکتور نزده‌اند؛ از تغییرات پیاپی افراد در همه ارکان باشگاه تا تصمیمات لحظه‌ای و احساسی و به بار آوردن بدهی‌های میلیاردی به واسطه شکایت متعدد بازیکنان به فیفا و دادگاه  عالی ورزش. زنوزی مشابه همین رفتار را در باشگاه ماشین سازی داشت و با این باشگاه قدیمی رفتار دلبخواهی و غیرمسوولانه داشت. زنوزی در آستانه یکی از بازی‌های مهم تراکتور در لیگ قهرمانان آسیا، به یکباره قید همه چیز را زد و باشگاه تراکتور را تعطیل کرد.  او اعلام کرد تیم را به هیات فوتبال آذربایجان شرقی تحویل داده و دیگر مسئولیتی در این باشگاه را قبول نمی کند. این در حالی بود که هیات فوتبال آذربایجان شرقی زیر بار چنین مسئولیتی نمی‌رفت. او تاکید کرده در این مدتی که مالک باشگاه تراکتور بوده 2 تا 3 هزار میلیارد تومان برای این باشگاه هزینه کرده و اکنون که برخی از هواداران در فضای مجازی و یا با تجمع مقابل استانداری، باشگاه و مکان های دیگر علیه او شعار می‌دهند دیگر نمی خواهد به این باشگاه بازگردد. بالاخره پس از چند روز کشمکش فعالیت‌های تراکتور ادامه پیدا کرد و سرخپوشان تبریزی بر خلاف شایعات در نبرد حساس با تیم النصر عربستان حضور پیدا کردند.

ضرر 3+ میلیون دلاری در فیفا!

این تیم تبریزی سابقه عجیبی در خرید بازیکن خارجی دارد. از زمان حضور زنوزی در راس مالکیت باشگاه تراکتور، این تیم بارها اقدام به جذب بازیکن خارجی بی‌ثمر کرده و اگر ریکاردو آلوز، هافبک پرتغالی که سال گذشته به عضویت این تیم درآمد، را فاکتور بگیریم، سایر خریدهای خارجی این تیم عملا سودی برای این تیم نداشته‌اند. در ادامه مروری داریم بر بازیکنان خارجی تراکتور که در دوره مالکیت زنوزی جذب شده‌اند:

• آنتونی استوکس - فسخ و شکایت به فیفا، محکومیت 475 هزار دلاری تراکتور
• لی اروین - فسخ و شکایت به فیفا، محکومیت 175 هزار دلاری تراکتور
• کوین کنستانت - فسخ و شکایت به فیفا، محکومیت 820 هزار دلاری تراکتور
• هری فورستر - بازیکنی که با اجبار راهی ماشین‌سازی شد و بعد از مدتی ایران را ترک کرد، ادعای مسئولین وقت تراکتور درباره شکایت از وی به جایی نرسید.
• کوین فورچونه - فسخ و شکایت به فیفا، محکومیت یک میلیون صد هزار یورویی تراکتور
• ویلیان میمبلا - شکایت به فیفا، محکومیت 146 هزار دلاری تراکتور
• یوری ماتیاس - فسخ قرارداد بعد از دو بازی
• عکاشه حمزاوی - شکایت به فیفا، محکومیت 171 هزار دلاری تراکتور
• مازولا - بعد از نیم فصل به دلیل مصدومیت های متوالی جدا شد، شکایت به فیفا، محکومیت 45 هزار دلاری تراکتور
• تیاگو فریرا - بدون مشکل خاصی از تراکتور جدا شد
• گوستاوو واگنین - همچنان در عضویت تراکتور است، پنجره نقل و انتقالاتی تراکتور به دلیل عدم پرداخت بدهی به باشگاه سابق وی روز گذشته بسته شد
• ریکاردو آلوز - همچنان در عضویت تراکتور است
• صفا هادی - همچنان در عضویت تراکتور است
• خایمه رومرو - فصل گذشته به عضویت تراکتور درآمد و بعد از چند بازی از این تیم جدا شد

به جز این نفرات، پاتریک دستیار جرج لینکز یکی از مربیان خارجی تراکتور نیز این باشگاه را در فیفا 120 هزار یورو محکوم کرده بود و در این مدت سرمربیان خارجی بسیاری از جمله جان توشاک، جرج لیکنز، زوونومیر سولدو، ارطغرل ساغلام و قربان بردیف به همراه دستیاران پرتعداد خارجی در کادر فنی این تیم حضور داشته‌اند که مبالغ قرارداد آن‌ها فاش نشده است. با این حال، این تیم تنها در سال‌های اخیر بیش از 3 میلیون دلار در پرونده‌های منجر به محکومیت خود در فیفا هزینه کرده است.

هزینه‌های عجیب زنوزی

برای فصل جدید سقف بودجه مورد تصویب هیئت‌مدیره و رییس مجمع باشگاه تراکتور برای حقوق و دستمزد بازیکنان و عوامل فنی با احتساب مزایای کسب مجوز حرفه‌ای و ۵۰ درصد درآمد حاصله از ترانسفر بازیکن (داخلی) در مجموع مبلغ سیصد و بیست و نه میلیارد و دویست و پنجاه میلیون تومان است. این در حالی است که به گفته محمدرضا زنوزی، سقف قرارداد این باشگاه 15 تا 16 میلیارد تومان است و رضا اسدی با رد این پیشنهاد، با قراردادی 113 میلیارد تومانی به سپاهان پیوسته است! فعال‌ترین تیم ایران در نقل و انتقالات تابستانی، در حالی بودجه خود را اعلام کرده که اعضای سه نفره هیئت‌مدیره این باشگاه به نام هوشنگ نصیرزاده، عباس الیاسی و منصور رستگارپور به همراه رئیس مجمع، محمدرضا زنوزی، پای آن را اعلام کرده‌اند. در این لیست 30 بازیکن، 6 عضو کادرفنی و 2 عضو تیم پزشکی حضور دارند و در مجموع تیم تراکتور به همراه مدیرعامل، متشکل از 42 عضو شده است. آخرین شاهکار زنوزی و همکارانش در تراکتور، پرونده بازیکن برزیلی این تیم، گوستاوو واگنین، است. بازیکنی که از یک باشگاه رومانیایی خریداری شده و تراکتور به دلیل عدم پرداخت مبلغ رضایت نامه این بازیکن طی یک سال اخیر، از سوی فیفا محکوم شده و در حال حاضر پنجره نقل و انتقالات این تیم بسته است. آخرین اخبار فوتبال ایران

• گرد و خاک سرمربی استقلال / نکونام به کوچک و بزرگ حمله کرد
• لیست خرید گران قیمت استقلال لو رفت/ نکونام: بله، اینها را می خواستم اما جای دیگری رفتند!
• نمادی جالب از طرح لو رفته روی پیراهن پرسپولیس + عکس
• ترکیب احتمالی تراکتور در غیاب بازیکنان جدید؛ پاکو خمز و یک دردسر بزرگ!
• اسامی محرومان هفته اول لیگ برتر؛ از روزبه چشمی تا محمود فکری!