نگاهی به ادعاهای واهی سرمربی تیم امید؛ لیگ هیچ کشوری تعطیل نشد آقای عنایتی!

به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، لیگ برتر ایران بیشتر از یک ماه است که به دلایل مختلف تعطیل شده که البته عمده‌ترین علت آن، قرار دادن بازیکنان لیگ برتری در اختیار تیم امید ایران بوده است.

این تعطیلی که صدای تمام مربیان و بازیکنان لیگ برتری را در آورده، نهایتا هیچ آورده‌ای نداشت تا رضا عنایتی و شاگردانش، دست از پا درازتر،‌ به ایران برگردند تا شاید بالاخره مسابقات باشگاهی از سر گرفته شود.

اما سرمربی تیم امید پس از بازگشت به ایران، در مصاحبه‌ای گفت:

همه مدعیان قهرمانی (در بازی‌های آسیایی) لیگ خود را تعطیل کردند و من هم دلایلی دارم که نتیجه گرفتم! باید ببینیم منظور از نتیجه نگرفتن چیست؟!

‌
رضا عنایتی که پس از یک هت‌تریک تاریخی (حذف از مقدماتی جام ملت‌های آسیا، المپیک و بازی‌های آسیایی) به دنبال بهانه‌جویی برای توجیه عملکرد ضعیف خود و تیمش است، به هر ریسمانی چنگ می‌زند تا از این باتلاق خود ساخته رهایی یابد، غافل از این که ادعاهای واهی آقای سرمربی، با یک جستجوی ساده قابل بررسی است.

در بین چهار تیم حاضر در نیمه نهایی مسابقات آسیایی هانگژو (کره جنوبی، ژاپن، ازبکستان و هنگ کنگ)، هیچ کدام از کشورها مسابقات باشگاهی خود را به بهانه تورنمنتی که حتی در تقویم فیفا ثبت نشده، تعطیل نکرده‌اند و تمام مسابقات را با برنامه قبلی پیگیری می‌کنند.

لیگ کشورهای عربستان، قطر و چین هم با قدرت ادامه دارد و حتی کشورهایی نظیر اندونزی، هند، تایلند و بحرین هم بخاطر این مسابقات فاقد اهمیت، تصمیم به لغو لیگ‌های باشگاهی خود نگرفته‌اند.

رضا عنایتی حتی در تورنمنت غرب آسیا نتوانست با تیم امید نتیجه بگیرد و فینال را به عراقی باخت که کاپیتان تیمش حتی یک بازی در سطح حرفه‌ای انجام نداده بود.

حالا آقایانی که در سیستم فشل فوتبال ایران با دخالت‌های خارج از مسائل فنی به نیمکت تیم ملی یک کشور رسیده‌اند، ادعای نتیجه گرفتن دارند و سعی می‌کنند فاجعه شکست مقابل هنگ کنگی که در رنکینگ فیفا حتی از تیم‌هایی مثل فلسطین، لبنان، کره شمالی، مالزی و ترکمنستان هم پایین‌تر است را ماست‌مالی کنند.

رضا عنایتی بعد از ۵۰ ساله کردن حسرت رسیدن تیم امید به المپیک، تازه توقع دارد که درباره علل و عوامل چرایی شکست امیدهای ما، کنکاش صورت بگیرد، در حالی که می‌توانست حداقل با یک عذرخواهی ساده که هنوز صورت نگرفته، خود را حداقل از نظر اخلاقی به فوتبال ایران ثابت کند که متاسفانه در این زمینه هم ناکام ماند.