همه حاشیه های «محمد حسین کنعانی زادگان» فوتبالیستی از جنس جنجال؛ حالا یزله برقص پسر!

به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، «کسی که اشتباه نکند، پیشرفت هم نمی کند» ظاهرا بازیکن پرحاشیه فوتبال ما این جمله معروف «روزولت» را آنقدر در وجود خود نهادینه کرده که فحوای کلام نویسنده را از یاد برده و تنها نمای این جمله را به کالبد ذهنی اش سپرده است. محمدحسین کنعانی زادگان جزو خوشبخت های این فوتبال است ؛ از این حیث که برخلاف بسیاری از مدافعان تاریخ که به سبب ضعف هاو به رغم برخی توانایی هایشان در غبار زمان و در لا به لای خاطرات نیست و نابود شدند، تا بالاترین سطح همین فوتبال رسید. اما این پیشرفت مبتنی بر توانایی های فیزیکی و فنی او با رفتارهای معقولانه ای که از وی انتظار می رفت موازی نبود و حالا تاوان یکی از همان پر شمار اشتباهاتش را با حذف از تیم ملی می دهد.

*مردی از جنس حاشیه

بازیکن روایت ما از همان اولین روزهای ظهورش روی ویترین فوتبال ایران در وادی حاشیه گام گذاشت. انتقال پر سر و صدای وی که سبقه قرمز داشت به استقلال و سپس جلای اردوگاه آبی کردن و روانه ارتش سرخ شدن نام وی را در کتاب یاغی ها ثبت کرد. او که در استقلال توفیقی نداشت مسیر پیشرفت خود را در قالب یک یاغی گری تمام عیار دید. همو بود که در آستانه سرخپوش شدن راه باشگاه رقیب را پیش گرفت و بعدها وقتی دید این پیراهن روی شانه هایش سنگینی می کند با بیان این جمله که؛ عاشق رنگ قرمز هستم و می خواهم جبران کنم، پرسپولیسی شد؛ از نوع صدآتشه و کری خوان؛ از آنهایی که از نشان دادن عدد 6 ابایی نداشتند؛ حتی با وجود ثبت تصویرشان در حال نشان دادن عدد 4 در دنیای مجازی و ...

*تتلیتی جدید در مرز جنجال و شهرت

در همان روزگار بود که نابغه نا متعادل دنیای موسیقی با نام مستعار «امیر تتلو» در فضای فوتبال رخ نمایان کرد. او بود که ابتدا داعیه فوتبالیست شدن داشت و به ستاره های این عرصه از قرمز و آبی نزدیک شد. تتلویی که برای قرمزها در اشعار خود خوش رقصی می کرد ناگهان رنگ آبی پوشید و در کرانه نیلگون استقلال ظهور کرد و با بازیکنی شبیه خودش که در مرز نازک آبی و قرمز معلق بود قابی خبرساز را ثبت کرد. کنعانی زادگان و تتلو؛ عجب قابی؛ دو قرمز در تلاش مذبوحانه برای نشان دادن رگ های آبی خود. اما این دیوار سست خیلی زود فرو ریخت و بر سر آنهایی که ذره ای باور آبی بودن «حسین» را داشتند آوار شد. همان روزهایی که وی به جنگ امیرحسین صادقی مدافع آبی ها رفت یا روزی که با هوادار آبی ها به یک جنگ کلامی پرداخت و ...

*قاتل یک رویا

زمستان 97 و جام ملت های 2019 فرصتی بود برای تحقق یک رویا و برای پایان دادن به یک طلسم چند دهه ای. کارلوس کی روش که به دلیل دعوت از کنعانی زادگان زیر تیغ انتقادات قرار داشت، فرماندهی دژ دفاعی را به او سپرد و عجب روسفید شد از آن اعتماد(!) خط دفاعی تیم ملی به رهبری محمدحسین کنعانی زادگان با یک اشتباه باورنکردنی برابر سامورایی ها فرو ریخت. در شرایطی که خط دفاعی تیم ملی به خیال اعلام خطا از سوی داور استرالیایی بازی را رها کرده بودند، حریف با دنبال کردن جریان بازی و ضربه سر اوساکا به گل اول بازی دست یافت و از ایران پیش افتاد. داستان افول کنعانی زادگان کلید خورد. آن اشتباه به مثابه آب سردی بود بر پیکره تنومند او.

*سفر به کرانه های خلیج فارس

ساحل خلیج فارس و آن کشور رو به پیشرفت جای خوبی بود برای بازیابی یک سیستم ضرب خورده و مورد انتقاد. حسین راهی تیم قطری شد و مدتها در آرامش بازی کرد تا همین دوران سنگ بنای جبران اشتباهات سریالی اش باشد. آنجا بود که تیم ملی باز هم به او چشمک زد. پایان افسانه مدافعان خوش تکنیک و بازیساز در تیم ملی ایران بنزین سبزی شد و کنعانی زادگان در مسیر تصاحب آن پیراهن مقدس قرار داد. حالا به سبب اعتماد به نفسی که پیدا کرده بود از آن دیلاق پر اشتباه به مدافعی تبدیل شده بود که از آن عقب بازیسازی می کرد و گل می ساخت و خوش می درخشید.

*اتوبوسی به نام هوس

برای بازیکنی که بر ناصیه اش نوشته شده بود حاشیه ساز، روزهای آرام خیلی زود پایان یافت. انتشار چند ویدئوی منشوری او را به ریل قبلی برگرداند. اوج خبرسازی او وقتی بود که در اردوی تیم ملی آن شاهکار اتوبوسی را رقم زد و ... او تاوان آن اشتباه را تنها با چند بازی محرومیت داد اما مسیر حضورش در جام جهانی مسدود نشد؛ عجیب ترین جام جهانی تاریخ برای تیم ما شکل گرفت و آنجا نیز برخی اتفاقات زیرپوستی و اطلاعات فرافوتبالی کی روش را مجبور به بیرون نشاندن کنعانی زادگان و قل دیگر او یعنی شجاع خلیل زاده کرد.

*ساز جدید در ارکستر سمفونی ژنرال

عصر جدید تیم با امیر قلعه نویی آغاز شد. پیش از این اتفاق برخی محافل برای بیرون نشاندن کنعانی زادگان از ساختار ملی ایران رایزنی هایی را انجام دادند. همه چیز برای بسته شدن پرونده او فراهم بود اما در نهایت تلاش های پشت پرده برخی جریانات جای خود را به رافت داد و او شد یکی از سربازان ژنرال در تورنمنت بد شکل و قیافه و خلق الساعه کافا؛ همان تورنمنتی که قهرمانی در آن برای امیرخان و رفقایش تداعی گر عبور از سد سکندر را داشت. آنها همه بردند اما تنها بازنده آن مسابقات عجیب کسی نبود جز محمد حسین کنعانی زادگان که در بازی با ازبک ها رفتارهایی در سطح زمین خاکی ها از خود نشان داد و در اعتراض به تصمیم داور که حکم به اخراج وی داده بود وسط مستطیل سبز چمباتمه زده و بیرون نمی رفت.

*آیا این آخرین اشتباه بود؟

تیم ملی فوتبال ایران آماده سفر به حوالی بالکان است. دیدار با بلغارستان مجال خوبی برای محک تیم ملی مدل جدید است اما کاروان اعزامی یک غایب بزرگ دارد. خبر کوتاه بود و پر سر و صدا: مدافع پرسپولیسی تیم ملی که در روزهای گذشته صحبت‌هایی در مورد خط خوردنش از تیم ملی به دلیل اتفاقات دقایق پایانی بازی ایران-ازبکستان در فینال کافا منتشر شده بود، فیفادی شهریور ماه را از دست داد. این تاوانی است که مدافع پر شر و شور تیم ملی برای آخرین اشتباه خود پس می دهد؛ اشتباهی که شاید آخرین باشد و شاید هم نه. او حالا باید پای صفحه جادویی بنشیند و بازی ملی از کف رفته اش را تماشا کند؛ شاید متنبه و شاید هم ... او حالا می تواند در خلوتش بیشتر فکر کند. گریه کند، بخندد و یا پس از هر گل احتمالی ملی پوشان جلوی همان صفحه جادویی «یزله» بزند و ... *یزله: نوعی رقص مختص خوزستانی ها جدیدترین اخبار فوتبال ایران