اختلاف نظر اسطوره‌ های بدنسازی در خشکی عضلات ؛ تفاوت هادی چوپان با قهرمانان دهه 90 مستر المپیا !

به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، آماده‌سازی فرم مناسب، یکی از ارکان اصلی ورزش بدنسازی است. با این حال برخی معتقدند تمرین کردن، ورزشکاران را در معرض آسیب قرار می‌دهد. اخیرا میلوس سارسف و ریچ گاسپاری درباره لطمات خشک کردن عضلات بدن در بدنسازی و خطرات کم‌آبی و استفاده از دیورتیک‌ها یا همان داروهای ادرارآور صحبت کرده‌اند. ریچ گاسپاری که در دهه 80 و 90 میلادی نامش را به عنوان یک بدنساز موفق بر سر زبان‌ها انداخت، در رقابت با استعدادهای نخبه‌ای مانند لی هنی، دوریان یتس و شان ری، به سطح فوق العاده‌ای از فرم و ساختار دست یافت. اخیرا لی هنی در ویدیویی درMuscular Development از بدنسازان خواست تا از فرم خشک دوری کنند. به گفته هنی، این تمرین بسیار خطرناک شده چراکه ورزشکاران در نتیجه کم آبی و استفاده از دیورتیک‌ها جان خود را از دست می‌دهند. ریچ گاسپاری بر خلاف قهرمان 8 دوره مستر المپیا معتقد است که خشکی عضلات در بخش آزاد مردان کاهش یافته است.

مقایسه دوریان یتس و هادی چوپان توسط گاسپری

او اخیراً عضلات پشت دوریان یتس و هادی چوپان قهرمان این دوره مستر المپیا را با هم مقایسه کرده بود. به زعم گاسپاری، هادی چوپان نسبت به پیشینیان خود جزئیات عضلات کمتری داشت و پس از این اختلاف نظر میان قهرمانان قبلی دنیای بدنسازی بود که گاسپاری خواستار بازگشت خشک کردن عضلات به بدنسازی شد. در پادکست دیگری گاسپاری ادعا کرد که شرکت کنندگان بخش آزاد به جای آموزش با کیفیت، به استفاده بیش از اندازه از مواد نیروزا روی آورده‌اند. علاوه بر این، او عنوان کرد که یک بدنسازی موفق، عمیقا به رژیم غذایی فرد بستگی دارد. در جدیدترین پادکست دنیس جیمز به نام The Menace، میلوس سارسف و ریچ گاسپاری به بررسی دقیق‌تر خطرات کم‌آبی بدن، دیورتیک‌ها و فرم خشک عضلات پرداخت‌اند. سارسف می‌گوید مربیان و ورزشکاران برای استفاده از دیورتیک‌ها و دستیابی به بدن کاملا خشک روی صحنه، تحت فشار هستند.

این مساله درباره ریچ هم وجود داشت چراکه او شناخته شده و اولین کسی بود که خیلی خشک، تراش خورده و با ماهیچه‌های محکم باسن به روی صحنه رفت. لی هنی در پادکست Muscular Development هم به این موضوع اشاره کرد که داوران باید امتیازدهی به خشکی عضلات را متوقف کنند چراکه کم آبی و خشکی برای بدن خطرات جبران ناپذیری دارد.

او در ادامه گفته:

این چیزی است که من می‌خواستم به آن اشاره کنم زیرا این یک مساله واقعا مهم است. اگر ورزشکاران نیاز به خشک کردن عضلات داشته باشند، ما مربیان باید چه کار کنیم؟ باید کمی دیورتیک‌ به او بدهیم تا بدنش خشک شود و اینگونه شما مربی خوبی لقب می‌گیرید چراکه توانسته‌اید بدن ورزشکار خود را خشک کنید و این چیزی است که همه دوست دارند.

بحث ریچ گاسپری و میلوس سارسف درباره هزینه رسیدن به فرم عضلات مناسب در بدنسازی

با توجه به توانایی همیشگی گاسپاری برای داشتن بدن خرد شده و خشک، سارسف نظر او را در مورد هزینه رسیدن به چنین سطحی از فرم عضلات می‌پرسد.

خشک شدن ریسک‌ها و خطرات خودش را دارد اما خب ما امروز به اینجا رسیده‌ایم. چه کسی مسئول آن است؟ برای من میزان خشک شدن عضلاتی که سمسوم دائودا در آرنولد کلاسیک از خودش نشان داد، کافی است. روز بعد مسابقه دنیس جیمز به خاطر نظراتی که داشتم به من حمله کرد. باشه من می‌‌پذیرم. تو شام مرا خراب کردی مرد. من روی میز خوابم برده بود و نفهمیدم شام چه خوردم. اما از تو می‌پرسم ریچ. تو در این زمینه شناخته شده هستی و نظرت مهم است. درباره این خشک شدن بیش از اندازه که همه ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد، چه می‌گویی؟ این کار چقدر هزینه دارد و چه ریسک‌هایی متوجه بدنساز است؟

گاسپاری در پاسخ می‌گوید دیورتیک‌ها عامل خشک شدن بیش از اندازه عضلات او نبوده‌اند.

می‌خواهم صادق باشم. بسیاری از مردم فکر می‌کنند من به شکل افراطی از دیورتیک‌ها استفاده می‌کنم اما من برای رسیدن به خشکی عضلات مورد نظرم از این داروها استفاده نکرده‌ام. من هیچ وقت لاکسیس، تیازید و چیزهایی شبیه به این مصرف نکردم. من دو هفته قبل از شروع رقابت با کربوهیدرات‌ها بدنم را پر می‌کردم. میلوس من واقعا به سراغ چیز دیگری نرفتم. همیشه احساس می‌کردم باید اینطور وارد نمایش شوم و فکر می‌کنم ژنتیک روی خشکی عضلات تاثیر داشته باشد من هرگز مجبور به استفاده از دیورتیک‌های شدید نشدم.

ریچ گاسپاری در ادامه مدعی شده:

با تو موافقم که مربیان می‌خواهند بدنسازان خود را با عضلاتی خشک روی صحنه بفرستند. به همین خاطر از دیورتیک‌ها استفاده می‌کنند که آب را از عضلات خارج می‌کند اما آنها بهتر از قبل خود به نظر نمی‌رسند. آنها در واقع نرم‌تر از حالت خشک شده به نظر می‌رسند. هر کاری که با سمسون کردی، برای من شبیه عضلات خشک شده به نظر می‌رسید.

گاسپاری که پس از بازنشستگی هم همچنان در بدنسازی فعالیت دارد، اغلب دوره‌های مختلف بدنسازی را با هم مقایسه می‌کند. او معتقد است که ورزشکاران از بسیاری از ترکیبات مشابه در دهه 1990 استفاده می‌کنند، اما دوزهای مصرفی بسیار بالاتر از آن چیزی است که در زمان او روی صحنه استفاده می‌شد. بیشتر بخوانید:

افزودن دیدگاه

دیدگاه کاربران

کاربر سایت

04 شهریور 1402

قهرمان کسی است که حافظ اب وخاک وناموسش باشدورزش کردن یک علاقه به ورزشی محسوب میشودعاشقان،،،عاشق وطنشان مردمشان هستندامریکایک کشوردروغگوی پیمان شکن که دهان ومقعدش یکیست ومثل کفتاردروغگوست خودش خنگ هست وحامیانش"ملت ایران عمروعاص راسالها ست شناخته،سفره ۷سین نوروزپهن میکندشیطان،تاماملت را فریب دهدودرکنارسفره ۷سین مجدداملت ایران راتحریم می کندشایدنیم درصدازایرانیهانفهم وگوساله یامغرض ودشمن مردم باشنداما۹۰میلیون ایرانی ترفندولدزناهارامیشناسندامریکا دلش به چندتاهرزه،چون عهدیه هارقاصهااوباشهاوووخوش کر ده نابودکردن وقلع وقمع کل این هرزه هادرایران نهایت ۴۸ سا عت زمان میبردتک تک اینهاادرسشان ووودرسینه ملت ثبت و ضبط میباشد

به نظرم دیگه کم کم باید استانداردهای بدنسازی تغییر کنه.صرفا نباید حجم و شکل عضلات مورد توجه قرار بگیره.آمار بیماری بدنسازان حرفه‌ای مخصوصا بعد از بازنشستگی ،نگران کننده ست.قطعا باید در روند بدنسازی حرفه‌ای تجدیدنظر بشه.باید استانداردهای سخت گیرانه ای درباره مصرف داروها و مکمل ها ایجاد بشه و کمیته هایی سختگیر تر بر تمرینات مدعیان قهرمانی نظارت داشته باشن.