روزی که محمد علی کلی مدال طلای المپیک را به رودخانه انداخت!

به گزارش سرخ نیوز، محمد علی کلی پسری ساکت و خجالتی از کنتاکی بود. او هرگز تصور نمی‌کرد که بوکس را به عنوان یک ورزش انتخاب کند تا اینکه یک روز دوچرخه او را از یک نمایشگاه محلی به سرقت بردند. این باعث شد تا کلی 12 ساله بسیار عصبانی شود و تنها کاری که دوست داشت انجام دهد این بود که دزد را پیدا کرده و او را کتک بزند. این اندازه برآشفتگی محمد علی کلی بیهوده نبود اما جو مارتین افسر پلیس محلی، از او خواست تا به باشگاه بوکس برود و آنجا به شکلی خشم خود را تخلیه کند. بدین ترتیب داستان نمادین‌ترین بوکسور تاریخ آغاز شد. کاسیوس کلی جوان که بعداً پس از روی آوردن به اسلام نامش را به محمد علی تغییر داد و از همان سالن ورزشی کوچک لوئیزویل تمریناتش را شروع و به اسطوره بوکس تبدیل شد.

آغاز داستان محمد علی کلی در بوکس ؛ اولین مدال المپیک

محمد علی کلی در عرض شش هفته پس از اولین حضور خود در باشگاه، به اولین برتری خود در یک مبارزه دست یافت. اما مربی‌‌اش مورتون به او یادآور شد که برای رسیدن به بزرگی و شکوه، باید در المپیک قهرمان شود. بنابراین، علی کمتر از شش سال فرصت داشت تا برای المپیک 1960 رم آماده شود. محمد علی کلی خود را برای اردوی انتخابی تیم ملی بوکس آمریکا جهت حضور در المپیک آماده کرده بود. با این حال، یک سفر هوایی پرتلاطم به سمت اردوی انتخابی در کالیفرنیا، علی را از پرواز متنفر کرد. دوباره مورتون او را متقاعد کرد که با تیم به رم پرواز کند. اما علی چتر نجات را با خود برد و بیزاری از پرواز تا سال‌ها بعد که او به یکی از بزرگترین ورزشکاران تاریخ تبدیل شده بود، همراهش بود. محمد علی کلی علی در المپیک رم به مدال طلا رسید. در واقع این اولین مدال المپیکی او بود. پس از قهرمانی علی در رم، سرخوشی وصف ناپذیری در زادگاهش لوئیزویل ایجاد شده بود. به همین دلیل در شهر زادگاهش یک کارناوال شادی به افتخار او ترتیب داده شد اما خیلی زود این شادی تحت الشعاع قرار گرفت.

لقب عجیب برای محمد علی کلی ؛ سیاهپوست المپیک

شهر لوئیزویل ریشه عمیقی در تبعیض نژادی و نژادپرستی داشت. در گزارش نیویورک تایمز آن زمان آمده بود که محمد علی کلی بوکسور در شهر زادگاهش به طور عمومی به عنوان «سیاهپوست المپیک» نامیده می‌شد. در توصیف سطح این نژادپرستی باید گفت که روزی محمد علی که هنوز به دین اسلام نگرویده بود، برای صرف غذا به رستورانی در لوئیزویل رفت. اما از آنجایی که رستوران متعلق به یک سفیدپوست بود، به خاطر رنگ پوست کلی به او سرویسی ارائه نداد. آن روزها «قوانین جیم کرو» که تبعیض نژادی را در ایالات جنوبی آمریکا به اجرا در می‌آورد، به طور کامل در این شهر حاکم بود.

تبعیض های نژادی عجیب در زادگاه محمد علی کلی

این کار محمد علی کلی را به شدت غمگین کرد. او به سمت پل خیابان دوم در رودخانه اوهایو دوید و مدال طلای المپیک خود را به رودخانه انداخت. علی در سال 1975 در زندگینامه خود با عنوان «بزرگترین» نوشت:

من بعد از المپیک با مدال طلای درخشانم به لوئیزویل برگشتم. وارد رستورانی شدم که سیاه پوستان نمی‌توانستند آنجا غذا بخورند. نشستم و درخواست غذا کردم. مدال طلایم هم بر گردنم بود. اما آنها به من گفتند ما اینجا به سیاه‌پوستان سرویس نمی‌دهیم. گفتم اشکالی ندارد، چیزی نمی‌خورم اما آنها مرا به خیابان انداختند. سپس به سمت رودخانه اوهایو رفتم و مدال طلایم را در آن انداختم.

این یک حرکت بزرگ از جانب قهرمان جوان المپیک بود چراکه این مدال اولین مهمش بود و برای وی اهمیت به سزایی داشت. فقط چند هفته قبل از این حادثه، محمد علی کلی بیان کرده بود که آن مدال برای او چه معنایی دارد. اما در عرض چند هفته، علی هر دو روی سکه را دید؛ اتفاقی که بعداً تأثیر زیادی بر درک او از ورزش، جامعه و سیاست کلی آمریکا در آن زمان ایجاد کرد. بیشتر بخوانید: