10 رقابت مهم تاریخ بدنسازی؛ از رونی کلمن و جی کاتلر تا سرجیو اولیوا و آرنولد شوارتزنگر

به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، استیج مستر المپیا معتبرترین رویداد برای هر قهرمان بدنسازی است.

به نوعی این رویداد، المپیک بدنسازی محسوب می‌شود و قهرمانی در آن می‌تواند هر ورزشکاری را به یک از نمادهای تاریخی این مسابقه تبدیل کند.

اگرچه بسیاری از داستان‌های تاریخی این رویداد الهام‌بخش پیروزی‌ها و رفاقت‌های طولانی‌ مدت بوده، در عین حال منجر به رقابت‌های داغ و گاها پرتنشی شده است که هنوز در یادها باقی مانده است.

هر رقابتی داستان خاص خود را دارد و مردم هنوز هیاهویی را که رسانه‌ها در هر دوره در مورد برخی از بدنسازان و حضورشان روی صحنه ایجاد کردند، به خاطر دارند.

حالا در ادامه بد نیست به 10 رقابت مهم دنیای بدنسازی در تاریخ نگاهی بیندازیم:

هادی چوپان و استایل جدید فیگور گیری ؛ منتظر سورپرایز ویژه گرگ ایرانی باشید

بیشتر بخوانید

12 بهمن 1402 | ساعت 23:51

بیشتر بخوانید

سرجیو اولیوا و آرنولد شوارتزنگر

مستر المپیا در سال 1972 شاهد چهارمین و آخرین درگیری بین سرجیو اولیوا و آرنولد شوارتزنگر بود و در واقع این یک رقابت نهایی بود. هر دو اسطوره قهرمانی پنج دوره اخیر مستر المپیاهای را کسب کرده بودند و بسیاری از طرفداران این ورزش، آنها را بهترین بدنسازان زمان خود می‌دانستند.

تضاد سبک بین قهرمان بدنسازی کوبایی و قهرمان اتریشی چیزی بود که تماشاگران به آن علاقه داشتند. اولیوا از سال 1967 تا 1969 به لطف فیزیک بدنی باورنکردنی خود قهرمانی مستر المپیا را در اختیار داشت و به او لقب اسطوره داده بودند.

بلوط اتریشی و سرجیو اولیوا در هر مسابقه به سخت‌ترین شکل ممکن مقابل هم قرار می‌گرفتند و رقابت می‌کردند. به گفته اولیوا، آرنولد تنها بدنسازی بود که توانست به او فشار وارد کند و بدنساز دیگری وجود نداشت که بتواند با او رقابت کند.

جی کاتلر و رونی کلمن

از تقابل جی کاتلر و رونی کلمن به عنوان معروف ترین و نمادین‌ترین رقابت دنیای بدنسازی یاد می‌شود. رونی کلمن که به عنوان پادشاه شناخته می شود، هشت بار موفق به کسب قهرمانی مستر المپیا شد اما پس از او بدنسازی دیگری به روی استیج آمد که او را از تخت سلطنت خلع کرد.

رقابت جی کاتلر و رونی کلمن از سال 1999 تا 2006 ادامه داشت و در این بازه زمانی، این زوج 11 بار متوالی در مقام اول یا دوم ایستادند. در سال 2006، کاتلر سرانجام رونی کلمن را شکست داد و تاج قهرمانی را روی سرش گذاشت.

رونی کلمن هنوز دو برابر جی کاتلر قهرمانی دارد اما نباید فراموش کنیم که تعداد عناوین قهرمانی و نایب قهرمانی وی در عدد 10 ایستاده است. حتی پس از رقابت شدیدی که بین آنها روی صحنه وجود داشت، در دوران بازنشستگی نیز کلمن و کاتلر همیشه دوستان بسیار خوبی برای یکدیگر باقی ماندند. آنها حتی با هم در یک باشگاه ورزش می‌کردند و برنامه‌های تناسب اندام یکدیگر را به اشتراک می‌گذاشتند.

ریچ گاسپاری و لی لابرادا

گفته می شود ریچ گاسپاری و لی لابرادا نسخه دهه 80 لورون و ویلر هستند. هیچ یک از این دو بدنساز قد بلندی نداشتند اما نبرد آنها برای تبدیل شدن به دومین بدنساز برتر جهان پس از لی هنی بسیار نزدیک بود. گاسپاری یک سال قبل از لابرادا به IFBB راه یافت اما هر دو به طور موازی با یکدیگر مسیرشان را طی می‌کردند. گاسپاری در 4 مسابقه مقابل لابرادا پیروز شد و لابرادا در سه مسابقه به برتری رسید. لابرادا به عنوان نایب قهرمان مستر المپیا جانشین بزرگترین رقیب خود شد و در سال 1990 نیز گاسپاری را شکست داد. در سال 1987 گاسپاری سه بار قهرمان پرورش اندام کوبایی را شکست داده بود.

کوین لورون و فلکس ویلر

اگر این دو قهرمان امروز رقابت می‌کردند، قطعا بهترین بدنسازان دنیا لقب می‌گرفتند. هر دو آنها در سال 1965 متولد شده و تنها 38 روز با یکدیگر اختلاف سنی دارند و رقابتشان به مدت 12 سال و در 15 مسابقه ادامه داشت. این رقابت در سال 1991 در مسابقات ملی NPC آغاز شد؛ جایی که لورون به قهرمانی رسید و فلکس ویلر در رده دوم ایستاد. یک سال بعد ویلر نیز برنده همان رقابت شد. با این حال کوین لورون در سال 1992 به نایب قهرمانی مستر المپیا رسید و در سال 1995 نیز بالاتر از ویلر قرار گرفت. تا آن سال لوورون 5 بر 2 از ویلر پیش بود اما ویلر ورق را برگرداند و با 6 قهرمانی متوالی از جمله دو قهرمانی در آرنولد کلاسیک، به جایگاه بهتری نسبت به لورون دست پیدا کرد. با این حال آنها دو بدنسازی بودند که در عین رقابت با یکدیگر، توانستند جایگاه مستحکمی در دنیای بدنسازی برای خود بسازند.

فلکس ویلر و رونی کلمن

هر دو هویت خود را در دنیای بدنسازی ساخته بودند. پس از بازنشستگی دوریان یتس، فلکس ویلر مورد علاقه تماشاگران برای قهرمانی در مستر المپیا در سال 1998 بود. همان زمان بود که همه چیز دگرگون شد و رونی کلمن جام ساندو را از آن خود کرد. پس از آن کلمن طی 8 دوره متوالی قهرمان مستر المپیا شد و در همان دوران ویلر در سه دوره به مقام نایب قهرمانی رسید.

فرانک زین و فرانکو کلمبو

پس از خروج آرنولد شوارتزنگر از مسابقات مستر المپیا در سال 1975، رقابت جدید و معروفی بین فرانکو کلمبو و فرانک زین به وجود آمد. زین و کلمبو در سال 1969 در مسابقات مستر ورلد باهم ملاقات کرده بودند؛ جایی که کلمبو به قهرمانی رسیده بود. این موضوع باعث شد تا چند رقابت روی صحنه مسابقات مستر یونیورس، مسابقه مستر ورلد و مستر المپیا برگزار شود. آنها سرانجام در سال 1974 به مصاف هم رفتند؛ جایی که کلمبو عنوان قهرمانی دسته زیر 200 پوند را به دست آورد و در سال 1975 دوباره قهرمان شد، در حالی که زین در جایگاه چهارم کارش را به پایان رساند. سال 1976 اوج کار زین بود. هر دو اسطوره بدنسازی غیرقابل توقف بودند و فیزیک بدنی غیر قابل تشخیص داشتند و هیچ بدنساز دیگری نمی‌توانست با آنها رقابت کند.

فیل هیث و کای گرین

یکی از خطرناک‌ترین رقابت‌های تاریخ بدنسازی بین کای گرین و فیل هیث بود. رسانه‌ها به شدت درگیر این رقابت بودند و تقابل آنها برای طرفداران بدنسازی جالب توجه بود. با این حال گرین در سه دوره مستر المپیا مغلوب هیث شد و به سه مدال نقره بسنده کرد. اخیرا سمیر بنوت از تقابل کای گرین و فیل هیث به عنوان جدی‌ترین رقابت تاریخ بدنسازی یاد کرده بود.

مایک منتزر و آرنولد شوارتزنگر

هر دو فوق العاده قوی بودند و فیزیک بدنی آنها چشم نواز بود. در طی یک کنفرانس مطبوعاتی، رقابت آنها بیشتر نمایان شد چراکه منتزر در آن کنفرانس سعی کرد به آرنولد حمله فیزیکی کند. منترز از دست آرنولد عصبانی بود چراکه با وجود محبوبیتی که داشت و در دهه 80 میلادی طرفداران زیادی بدست آورده بود، مغلوب بلوط اتریشی شده بود. این دو بدنساز تنها یک بار در طول رقابت خود با یکدیگر ملاقات کرده بودند اما با این حال رقابت کوتاه مدت آنها به شهرت زیادی رسید.

استیو ریوز و رگ پارک

در سال 1950 رگ پارک و استیو ریوز در مسابقه مستر یونیورس با هم روبرو شدند. پارک در آن زمان تنها 22 سال داشت و از قبل به عنوان بهترین ستاره بدنسازی، نامی بزرگ در اروپا بود. ریوز نماینده آمریکا بود و به عنوان یک ستاره سینما و همچنین یک بدنساز نوظهور شناخته می‌شد. ریوز در آخرین رقابت بدنسازی خود تنها با یک امتیاز اختلاف توانست پارک را شکست دهد و پس از آن بعد از چندین سال برای ایفای نقش هرکول به سینما بازگشت. پارک سال بعد موفق به کسب عنوان مستر یونیورس شد.

لی هنی و ریچ گاسپاری

لی هنی و دوریان یتس دلایل اصلی پیشرفت بدنسازی و رسیدن به دوران هیولاهای توده‌ای بودند. هنی 8 بار قهرمانی مستر المپیا را بدست آورده و یکی از بهترین قهرمانان بدنسازی زمان خود بود. ریچ گاسپاری می‌دانست که نمی‌تواند از نظر توده عضلانی با هنی رقابت کند بنابراین بیشترین تمرکزش را بر روی کاندیشن بدنش گذاشت. او هیچگاه نتوانست لی هنی را شکست دهد اما همچون رقیبش استانداردهای جدیدی را برای ورزش بدنسازی تعریف کرد.