مایک تایسون و وعده‌ای که عملی شد/ او انتقام محمد علی کلی را گرفت! (video)

به گزارش سرخ نیوز، مایک تایسون در طی دوران حرفه‌ای شکوهمند خود در بوکس به موفقیت‌های عظیمی دست یافت. با این حال «مایک آهنین» می‌گوید که بهترین لحظه‌اش بر روی رینگ زمانی بود که با ناک اوت کردن لری هولمز توانست انتقام محمد علی را بگیرد.

خاطره مایک تایسون از صحبت با محمد علی کلی

مایک تایسون در مصاحبه با «Boxing Arabia» گفته بود:

من شاهد این بودم که لری هولمز اسطوره‌ی کودکی‌ام را بی‌رحمانه نابود کرد. من از نزدیک شاهدش بودم. محل برگزاری مبارزه 30 مایل با خانه‌ی ما فاصله داشت. هیچکس در طول این 30 مایل حتی کلمه‌ای هم حرف نزد. ما به خانه رسیدیم، هرکدام به اتاق‌هایمان رفتیم و خوابیدیم. هیچکس کلمه‌ای سخن نگفت. صبح فردا مربی‌ام، کاس دی آماتو پشت تلفن در حال حرف زدن با علی بود. شنیدم که به علی گفت: او یک تن لش بی‌مصرف است. چرا گذاشتی یک تن لش شکستت بدهد؟

تایسون در ادامه گفته:

من هم توانستم چند کلمه با محمد علی حرف بزنم. به او گفتم: وقتی بزرگ شدم انتقامت را خواهم گرفت. بخاطر تو او را ناک اوت خواهم کرد. علی به من گفت: لازم نیست بچه‌جان. من بزرگترین بوکسور تاریخ هستم. این‌بار داروهایی که خورده بودم ضعیفم کرده بود. دوباره با او مبارزه می‌کنم و این‌بار شکستش خواهم داد. من پشت تلفن شروع به گریه کردن کردم. او گمان می‌کرد در حال دلداری دادن به من است و من با شنیدن حرف‌هایش خوشحال خواهم شد. اما شنیدن آن حرف‌ها تنها غم من را دوچندان کرد.

مایک تایسون : زمان ما بوکسورها سرسخت‌ تر از حالا بودند

هشت سال پس از آن بود که مایک تایسون برای دفاع از سه کمربند WBA، WBC و IBF برابر لری هولمز قرار گرفت. مبارزه چندان به طول نینجامید. تایسون در راند چهارم حریف را ناک اوک کرد. این اولین و آخرین باری بود که لری هولمز ناک اوت می‌شد:

پیش از مبارزه محمد علی به من گفت: به خاطر من شکستش بده. می‌خواستم بگویم که قبلا هم گفته‌ام که چنین کاری خواهم کرد. و سرانجام آنچه باید می‌شد شد. این بزرگترین مبارزه من بود. این بهترین لحظه‌ی کارنامه‌ی حرفه‌ای من بود.

لری هولمز تنها یکی از مشت‌زنان بزرگی بود که مایک تایسون در طی دوران حرفه‌ایش در برابر آنها قرار گرفت. تایسون می‌گوید که بوکسورهای عصر او سرسخت‌تر و بی‌باک‌تر از بوکسورهای فعلی دسته سنگین وزن بودند:

من نمی‌گویم که بوکسورهای امروز، نام‌هایی چون تایسون فیوری، آنتونی جاشوا و دیانتی وایلدر نمی‌توانستند مشت‌زنان آن دوران را شکست دهند. اما زمان ما بوکسورها سرسخت‌تر از حالا بودند. آنها بدون لحظه‌ای دودلی در برابر هر حریفی قرار می‌گرفتند. نمی‌گفتند که باید با مربی‌ام صحبت کنم و از این حرف‌ها. روی رینگ می‌آمدند و مبارزه می‌کردند.
در دهه هشتاد اگر کسی ادعا می‌کرد که بهترین بوکسور دنیاست شما مجبور بودید مقابلش قرار بگیرید. غرور من اجازه نمی‌داد این حرف را بدون پاسخ بگذارم.

بیشتر بخوانید: