همه چیز درباره مسابقات میس المپیا ؛ زنان بدنسازی که بالاخره دیده شدند

به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، زمانی که یوگن سندو شروع به پیچ و تاب دادن به عضلات خود کرد، بدنسازی بیش از یک قرن قدمت داشت و توانسته بود مورد توجه عموم مردم قرار بگیرد. در دهه‌های 1950 و 1960، این ورزش با بدنسازانی که در مسابقات NABBA Universe رقابت می‌کردند، محبوبیت جدیدی پیدا کرد.

نقطه عطف در پویایی و رشد بدنسازی زمانی رخ داد که برادران ویدر مسابقات مستر المپیا و مستر یونیورس را راه‌اندازی کردند. دهه 1970 دوران طلایی بدنسازی نامیده می‌شود چراکه پس از نمایش فیلم مستند آرنولد شوارتزنگر به نام نبض آهن این ورزش رشد چشمگیری پیدا کرد و به محبوبیت زیادی دست یافت. با این حال زنان هنوز با این ورزش ارتباطی نداشتند.

پس از 15 سال از آغاز به کار مستر المپیا، لیگ حرفه‌ای IFBB مسابقه میس المپیا را در سال 1980 برای ترویج این ورزش در میان زنان معرفی کرد. اما دلیل تاخیر در ظهور رقابت میس المپیا چه بود؟ بدنسازی و ورزش‌های قدرتی برای سال‌ها فقط مختص مردان دانسته می‌شد. از سوی دیگر زنان دهه‌های پیشین تمایل داشتند تا ظاهر زنانه خود را حفظ کنند از آنجایی که بدن عضلانی اغلب با مردانگی همراه بود، ورزش‌های قدرتی و وزنه برداری تا دهه 1970 توسط زنان انتخاب نمی‌شد.

مسابقات اولیه فیزیک زنان در دهه 1960 شروع شد که زنان را ملزم به نمایش بدن خود می‌کرد. این مسابقات نه تنها بر روی زیبایی شناسی بدنسازی بدنسازان تمرکز داشت بلکه آرزوهای بسیاری از زنان بدنساز را برآورده کرد. با این حال چه چیزی زنان را به سمت تمرینات قدرتی سوق داد؟

لیزا لیون و انقلاب فمینیستی در بدنسازی

انقلاب فمینیستی در اواخر دهه 1970 با به روی کار آمدن زنانی با قدرت فیزیکی خارق العاده همراه شد. لیزا لیون که به دلیل قدرت بسیار زیادش در بین جامعه بدنسازی محبوب است، در این زمان به بدنسازی روی آورد. لیون آنقدر قوی بود که می‌توانست قهرمان 7 دوره مستر المپیا، آرنولد شوارتزنگر را روی شانه‌های خود بلند کند. لیون با فیگور گرفتن روی جلد مجلات، تلاش کرد تا بدنسازی را در بین زنان محبوب کند.

لیزا لیون

در دهه 50 شما زنانی مانند مرلین مونرو داشتید که کاملا شیک بودند. در دهه 60، توئیگی را داشتید که سبک آندروژنی و کم‌تغذیه را شروع کرد. دهه 70 دوره فره فاوست بود. در دهه 80 توجه به سلامتی به یک واقعیت تبدیل شد.

لیون در مصاحبه‌ای تاکید کرده بود که زنان بدن خود را بدون قربانی کردن زیبایی یا زنانگی می‌سازند. بنابراین تغییر در دیدگاه جامعه، پایه و اساس مسابقات بدنسازی زنان را ایجاد کرد.

راه اندازی اولین مسابقه بدنسازی زنان در سال 1977 توسط هنری مک گی

تا اوایل دهه 1970، مردان بر عرصه بدنسازی تسلط داشتند. شوارتزنگر تا سال 1975 روی صحنه مستر المپیا سلطنت می‌کرد و این ورزش در میان عموم مردم شهرت زیادی پیدا کرده بود. اما از طرف دیگر بدنسازی زنان نیز در حال رشد و توسعه بودند. هنری مک گی تلاش کرد تا بدنسازی زنان را وارد یک چالش رقابتی کند زیرا معتقد بود زنان به فرصت برابر نیاز دارند تا بدن عضلانی خود را بعد از تمرینات و لیفت وزنه مانند مردان انعطاف دهند و فیگور بگیرند.

در سال 1977، مک گی اولین مسابقه بدنسازی زنان به نام مسابقات قهرمانی فیزیک زنان منطقه‌ای اوهایو را در کانتون راه‌اندازی کرد. در این رویداد جینا لاسپینا برنده رقابتی شد که صرفا بر اساس قوانین بدنسازی داوری می‌شد. او بعدا رویدادهای دیگری مانند مسابقات قهرمانی ملی فیزیک زنان را ترتیب داد. با تکیه بر این پایه، بعدها بدنسازی زنان وارد دوران طلایی خود شد.

سال 1980 ؛ برگزاری اولین دوره میس المپیا

سال 1980 در تاریخ ورزش بدنسازی بسیار مهم بود. در حالی که بدنسازی مردان شاهد بازگشت آرنولد شوارتزنگر به صحنه مستر المپیا پس از بازنشستگی از عرصه رقابتی در سال 1975 بود، بدنسازی زنان با آغاز به کار میس المپیا که توسط جورج اسنایدر ترویج شده بود، وارد دوره جدیدی شد. شرکت کنندگان در اولین دوره میس المپیا توسط اسنایدر بر اساس تصاویر و رزومه ارسال شده بدنسازان علاقه‌مند انتخاب شدند.

ریچل مک لیش اولین قهرمان میس المپیا

اولین دوره از این رقابت در فیلادلفیا برگزار شد و ریچل مک لیش اولین قهرمان میس المپیا لقب گرفت. اما در سال 1982 اسنایدر حقوق خود را برای سازماندهی این رویداد از دست داده بود و مجموعه قوانین جدیدی برای فرآیند انتخاب وارد عمل شد. در این سال مدعیان برای شرکت در این رویداد باید برای در مسابقات کوچکتر شرکت و جواز حضور را بدست می‌اوردند. این امر باعث شد تا زنان بدنساز عضلانی بیشتری به مرحله نهایی میس المپیا راه یابند.

هر سال که می گذشت تعداد بدنسازان زن عضلانی بیشتری وارد این مسابقه می‌شدند. کورینا اورسون از سال 1984 تا 1989 روی استیج میس المپیا سلطنت کرد و با هیکل برجسته و عضلات کات خود علاقه مندان به بدنسازی را شگفت زده کرد. لندا موری در اوایل دهه 1990 ضریب عضلانی بودن را به شدت افزایش داد. نبرد سخت میان بو فرانسیس و مورای روی استیج حتی به بیرون از میدان رقابت هم کشیده شده بود. در سال 1992 لیگ حرفه‌ای IFBB برای جلوگیری از افزایش سایز روزافزون بدنسازان زن، قوانینی را وضع کرد که دست بدنسازان زن را از افزایش اندازه بیش از حد منع می‌کرد.

قوانین IFBB برای میس المپیا ، تعطیلی و بازگشت

در سال 2000، لیگ حرفه‌ای IFBB قوانین متعددی را برای کنترل شرایط میس المپیا وضع کرد. برخلاف مسابقات قبلی، حالا دیگر میس المپیا به بخشی از آخر هفته مستر المپیا اضافه شده بود که یک روز قبل از رویداد مردان برگزار می‌شد. در آن سال رئیس کمیته داوران حرفه‌ای جیم مانیون، نامه‌ای به بدنسازان زن نوشت که در آن به تقارن، نمایش، تفکیک عضلات و عضلانی‌بودن اما نه تا حد زیادی اشاره شده بود. پس از آن دسته‌های سنگین و سبک وزن میس المپیا معرفی شد اما در سال 2005 این رده‌بندی وزنی کنار گذاشته شد و لیگ حرفه‌ای IFBB قانون 20 درصد را معرفی کرد.

بر این اساس، بدنسازان زن شرکت کننده در این رویداد مجبور به کاهش 20 درصدی عضلات خود شدند. میس المپیا در دهه بعد، شاهد ظهور آیریس کایلی به عنوان قهرمان پیشرو تا سال 2014 بود. او 10 عنوان قهرمانی میس المپیا را به دست آورد و به پرافتخارترین و بیشترین دارنده عنوان قهرمانی میس المپیا در هر بخش تبدیل شد. اما رویداد میس المپیا در سال 2014 متوقف شد و لیگ حرفه‌ای IFBB دلایل متعددی برای توقف آن داشت.

مسابقات میس المپیا در سال 2014 متوقف شد و برگزارکنندگان این رویداد به دلایلی مانند عدم علاقه طرفداران، کاهش فروش بلیط و حتی مشارکت کم بدنسازان اشاره کردند. با این حال رویداد بدنسازی زنان در سال 2020 به روال خود بازگشت. علی‌رغم مشکلات ناشی از همه‌گیری کرونا، میس المپیا در سال 2020 به رویداد المپیا بازگشت. پس از پنج سال وقفه، ورزشکاران برای رقابت در این مسابقه بیش از حد هیجان‌زده بودند و در نهایت آندریا شاو هم در سال 2020 و هم در سال 2021 توانست جام قهرمانی را بالای سر ببرد. در سال 2023 قرار است باردیگر این رقابت برگزار شود و باید منتظر رونمایی از قهرمانی این مسابقه بین روزهای 11 تا 14 آبان باشیم.