میراث بروس لی در هالیوود؛ شمایل بی تکرار یک مرد خودساخته

به گزارش خبرنگار سرخ نیوز، با گذشت پنجاه سال از مرگ اسطوره، میراث بروسلی در سینما، حالا دیگر برای همگان روشن و کتمان‌ناپذیر است. او در همه‌چیز پیشرو بود. بروس لی به‌تنهایی و با دست خالی راه آسیایی‌ها را به هالیوود باز نمود و حتی خود نیز آنقدر عمر نکرد تا از منافع دستاورد خود بهره‌مند شود. بروس لی یکی از معدود ستارگانی بود که خودشان از فیلم‌هایشان بزرگتر بودند. علی‌رغم کارنامه حرفه‌ای بسیار کوتاه بروس در هالیوود، وی ژانر اکشن را برای همیشه دگرگون ساخت و امضای پررنگ خود را بر صفحات تاریخ سینما حک نمود. نه‌تنها سینما، که بروس لی در تمام ساحت‌ها همچون صاعقه‌ای به قلب فرهنگ جهانی زد؛ از بازی‌های ویدئویی گرفته تا آهنگ‌های رپ و هنرهای رزمی ترکیبی. با اندامی مافوق فیت و بدون ذره‌ای چربی؛ سراسر عضله. این واقعیت که او زود از دنیا رفت، افسانه‌ی بروس لی را بیش از پیش نیز جلا می‌دهد.

بروس لی ؛ از شروع کار در هالیوود تا کوچ دوباره به هنگ کنگ

بروس لی را با شخصیت منحصربه‌فردش می‌شناختند. انسانی سرسخت، منضبط و همانقدر متکی به فیزیک جسمانی که متکی به افکار و ذهنیات. بروس در سانفرانسیسکو به دنیا آمد اما در هنگ کنگ بزرگ شد و سرانجام در سن هجده سالگی، راهی آمریکا شد. در آن دوران، نقش‌آفرینی شرق آسیایی‌ها در هالیوود محدود می‌شد به خدمتکاران، خلافکاران و شخصیت‌های پست و بدذات، دلقک‌ها و غیره. حتی در بسیاری از موارد، این نقش‌ها توسط خود شرق آسیایی‌ها نیز ایفا نمی‌شد و از یک بازیگر آمریکایی برای ایفای نقش‌های کلیشه‌ای شخصیت‌های شرق آسیایی استفاده می‌شد. وقتی هالیوود در ابتدا از بروس لی خواست که ایفاگر چنین نقش‌هایی باشد، اسطوره به‌شدت خشمگین شد. لی در آن هنگام متوجه شد که آمریکایی‌ها هنوز آماده نیستند تا یک شرق آسیایی را به‌عنوان نقش اصلی یک فیلم ببینند. توهین نهایی در دهه هفتاد و در جریان ساخت سریال کونگ فو اتفاق افتاد. این سریال، که با محوریت معبد شائولین پیش می‌رفت، قرار بود شاهد نقش‌آفرینی بروس لی باشد. اما سرانجام، یک بازیگر آمریکایی، یعنی دیوید کارادین، جای بروس را گرفت؛ آن‌هم درحالیکه کارادین، نه از تباری چینی برخوردار بود و نه حتی چیزی از هنرهای رزمی سرش می‌شد. پس از این بود که لی تصمیم گرفت به‌جای بازی در فیلم‌های دیگران، فیلم‌های خودش را بسازد. او به هنگ کنگ بازگشت و در عرض دو سال، چهار فیلم ساخت و ناگهان به اوج محبوبیت و شهرت دست یافت. فیلم‌‌های بروسلی نه‌تنها مملو از صحنه‌های رزمی چشم‌نواز بودند، بلکه داستان‌های به‌شدت جذابی نیز داشتند. در فیلم رئیس بزرگ، او در کنار کارگران ستم‌دیده یک کارخانه می‌ایستاد و از آن‌ها در برابر یک باند خلافکار حمایت می‌کرد. او در سکانس پایانی فیلم راه اژدها، یک مبارزه تماشایی را با چاک نوریس در کولوسئوم رم به انجام می‌رساند که چیزی کم از مبارزات گلادیاتورهای رومی نداشت. مخاطبان او فقط چینی‌ها نبودند. بروس لی به‌زودی تبدیل به سمبل جهانی مقاومت و مبارزه‌جویی شد. مردی از حاشیه که تلاش می‌کرد با داشته‌های خاص خود به ابراز وجود خویش بپردازد. موفقیت جهانی فیلم‌های بروسلی باعث شد که سرانجام توجه هالیوود به‌سمت او جلب شود. بروس در فیلم هالیوودی اژدها وارد می‌شود به ایفای نقش پرداخت که البته یک ماه پس از مرگش به انتشار رسید. اما حتی در این فیلم نیز به لی اعتماد نشد که کار را به‌تنهایی پیش ببرد. هالیوود جیم کلی و جان ساکسون را در کنار او قرار داد تا فیلم را مشترکا به سرانجام برسانند. میراث بروسلی در هالیوود؛ شمایل بی تکرار یک مرد خودساخته

میراث بروسلی در هالیوود؛ شمایل بی تکرار یک مرد خودساخته

اثرات شگرف لی بر تاریخ سینما

بروس لی را یقیناً باید کسی بدانیم که صنعت فیلم‌سازی رو به زوال رفته‌ی هنگ کنگ را احیا نمود. پس از او بازیگران هنگ کنگی پرشماری نظیر جکی چان، جت لی، دانی ین و مگی چانگ، توانستند راه خود را به هالیوود باز کنند. حتی باید گفت که جریان هنرهای رزمی غربی در سینما، که سردمداران آن ژان کلود ون دام و جیسون استاتهام بودند، نیز بدون بروس لی نمی‌توانست به منصه‌ی ظهور برسد. همین را می‌توان درباره متخصصان طراحی صحنه‌های اکشن در هالیوود نظیر جان وو نیز به زبان آورد. یا یوئن وو پینگ، که صحنه‌های اکشن چشم‌نواز و منحصربه‌فردی را برای فیلم ماتریکس طراحی نمود. حالا و در قرن بیست‌ویکم مولفه‌های اکشن هنگ کنگی بدل به جزئی جدایی‌ناپذیر از فیلم‌های اکشن هالیوودی شده‌اند. می‌توان خطی مستقیم را از بروس لی تا تام کروز رسم نمود. بدون لی، فیلم مأموریت غیرممکن نیز نمی‌توانست وجود داشته باشد. صد البته کوئنتین تارانتینو را نیز نباید از قلم انداخت. در فیلم‌های تارانتینو اجزای اکشن هنگ کنگی نقشی پررنگ را ایفا می‌کنند. به یاد بیاورید که شخصیت اصلی فیلم کیل بیل (با بازی اوما تورمن) دقیقاً همان لباس زرد معروف بروس لی را به‌تن می‌کند و با چه کسی روبه‌رو می‌شود؟ دیوید کارادین که زمانی به لی ترجیح داده شده بود... اما تارانتینو نه‌تنها هرگز دین خود به لی را ادا نکرد، بلکه در فیلم آخرش، روزی روزگاری در هالیوود، دقیقاً عکس همین مسیر را طی نمود. او در این فیلم، تصویری از لی (با بازی مایک مو) را به تصویر کشید که به گفته‌ی خودش «مردی کوچک با دهانی بزرگ» بود. در این فیلم، برد پیت در طی یک مبارزه تحقیرآمیز، بروس لی را شکست می‌داد. این سکانس توسط بسیاری، از جمله دختر بروس، یعنی شانون لی، یک توهین به اسطوره هنرهای رزمی تلقی گردید. شانون درخصوص این فیلم گفت:

لازم نبود جوری با پدرم رفتار کنند که هالیوود در زمان زنده بودنش با او رفتار می‌کرد.

بروس لی و عظمت پیشرو بودن

باید گفت که صورت مسئله‌ درخصوص نحوه برخورد با شرق آسیایی‌ها و فرهنگ شرق آسیایی، همچنان در هالیوود به قوت خود باقی است؛ اما به لطف تلاش‌های بروس لی، در طی دهه‌های اخیر، پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در این خصوص حاصل شده است. گذشته از تمام این‌ها، این نیز همچنان حقیقتی کتمان‌ناپذیر است که فیلم‌های بروسلی، هنوز هم از جذابیت بی‌بدیلی برخوردارند. شمایل تکرارنشدنی بروس لی همچنان نیز می‌تواند چشم‌ها را به خود خیره کند. او عصاره‌ای از مفهوم مرد خودساخته بود و البته، مردی که همه عاشقش هستند. آخرین اخبار چهره های سینما