فرار به سیبری؛ ماریا شاراپووا چگونه از حادثه چرنوبیل جان سالم به در برد؟

به گزارش سرخ نیوز، در ویدیویی که توسط کانال یوتیوبی GQ آپلود شده است، ماریا شاراپووا تنیسور افسانه‌ای روس، طرفداران خود را به سفری به درون زندگی خود می‌برد و با جزئیات مختلفش آشنا می‌کند. در این ویدیو، ماریا شاراپووا همانطور که داستان و حقایق زندگی خود را براساس اطلاعات منتشر شده در سایت ویکی پدیا مرور می‌کند، قسمتی که شرایط تولد او را شرح داده بود را با صدای بلند می‌خواند. در این قسمت نوشته شده است:

والدین ماریا شاراپووا نگران تأثیرات منطقه‌ای حادثه هسته‌ای چرنوبیل در سال 1986 بودند. به همین دلیل، درست قبل از تولد ماریا وطن خود را ترک کردند.

ماریا شاراپووا و داستان تولد در سیبری

ماریا شاراپووا با تأیید این اطلاعات، جزئیات بیشتری در مورد آن ارائه داد.

مادرم درست در زمان بروز اتفاقاتی که در منطقه چرنوبیل رخ داد، باردار بود و به همین دلیل من در سیبری به دنیا آمدم و پس از مدت کوتاهی از آن جا نقل مکان کردیم.

این تنیسور در فوریه 2020 بازنشستگی خود را اعلام کرد و اکنون در مسیر جدید زندگی‌اش به‌عنوان یک زن متأهل و مادر یک فرزند کوچک قرار دارد. اخیراً ماریا شاراپووا در مصاحبه‌ای جالب با نیو بیوتی، اظهارات جالبی را بیان کرد.

نقش مادر باید به نقطه خاصی از زندگی شما برسد، من احساس آمادگی کردم و راستش چیزی بود که همیشه آرزویش را داشتم. من با مادرم رابطه بسیار خوبی دارم. ما بسیار به یکدیگر نزدیک هستیم و خیلی چیزها را با هم به اشتراک می‌گذاریم. ما با هم ارتباط زیادی داریم و به همین دلیل می‌خواستم بچه‌دار شوم تا بتوانم تجربیاتم را با او به اشتراک بگذارم. من از دیدن رشد او هیجان‌زده و در حال یادگیری چیزهای جدیدی هستم. هرروز یک روز جدید است، همیشه چیزی برای یادگیری وجود دارد و این یک چالش بزرگ است. بچه‌داری مانند یک ورزش است و او شما را هرروز در میدان مسابقه نگه می‌دارد.

تنیس یا مادری؟ شاراپووا توضیح می‌دهد

این تنیسور بازنشسته روس در ادامه اضافه کرد:

تنیس چیزی بود که فراتر از برد و باخت آن، می‌خواستم هر هفته انجام دهم. من همیشه مجبور بودم خودم را دوباره بسازم و به چالش بکشم و به همین دلیل هیچ وقت احساس راحتی نمی‌کردم. نمی‌دانم تنیسور بودن سخت‌تر است یا مادر بودن، اما صادقانه باید بگویم که هر دو نقش بسیار سخت هستند.

ماریا درباره پسرش تئودور می‌گوید:

او یک کودک نمونه است. من اغلب با او صحبت و دعا می‌کنم که روزی آرام داشته باشد. خوشبختانه او خیلی خوب است، باید بگویم خوش‌شانس بودم. همچنین وقتی به او شیر می‌دهم، همیشه گرسنه هستم، احساس می‌کنم همیشه باید غذا بخورم و این اتفاق مرا مجذوب می‌کند. سالی که به دنیا آمد، سریع‌ترین سال زندگی‌ام بود و در یک چشم به هم زدن به پایان رسید. من برای این مرحله از زندگی‌ام هیجان‌زده هستم، احساس می‌کنم ماه‌های اول زندگی‌ام را سپری می‌کنم و همه چیز خوب است. من کنجکاو هستم که بفهمم زندگی من بین کار و خانواده چگونه پیش خواهد رفت و نکته مهم این است که تعادل مناسب را پیدا کنم.